به گزارش ایسنا، وبسایت آمریکایی «ام‌اس‌ان‌بی‌سی» در تحلیلی نوشته شده توسط «نیره حق»، کارشناس سیاسی و مقام دولتی سابق آمریکا، درباره مواضع دولت ایالات متحده در قبال درگیری اخیر میان پاکستان و هند نوشته است: «همچنان که ما وارد سومین روز درگیری بین هند و پاکستان، ۲ کشور مسلح به سلاح هسته‌ای، شده‌ایم ایالات متحده صراحتا اعلام کرده قصد ایفای نقش به عنوان میانجی‌گر به منظور جلوگیری از یک جنگ منطقه‌ای ندارد. جی.دی ونس، معاون رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای با فاکس نیوز گفت: "این درگیری اساسا ربطی به ما ندارد" و به این ترتیب تاریخ حدودا ۵۰ ساله سیاست ایالات متحده در بهره‌گیری از حوزه جنوب آسیا در راستای مقابله با روسیه و چین را نادیده گرفت.
این دولت با چسبیدن به روایت "اول آمریکا" و گفتن علنی اینکه ایالات متحده تلاشی برای اعمال نفوذ بر هیچ کشوری به منظور "به زمین گذاشتن سلاح‌هایش" نخواهد کرد، نه فقط باعث تضعیف قدرت آمریکا می‌شود بلکه این هدیه را به چین می‌دهد که به قیمت جان میلیون‌ها غیرنظامی، بر ثروت و تجارتی که از طریق شبه قاره (هند) صورت می‌گیرد تسلط یابد.
من به عنوان کسی که به عنوان یک دیپلمات آمریکایی در اوج جنگ کشورمان در افغانستان خدمت کرده‌ام شاهد تلاش ایالات متحده به منظور متوازن سازی روایت‌هایی از تروماها در جنوب آسیا در ضمن کسب منافع برای همه طرف‌های دخیل بوده‌ام. آمریکا امکانات خوبی به منظور مداخله به عنوان یک قدرت دیپلماتیک با هدف پایان دادن به جنگ بین کشورهای دیگر را دارد همچون نقشش در توافق دیتون که به جنگ بوسنی در سال ۱۹۹۵ پایان داد تا ساخت ائتلاف‌های بین‌المللی با هدف حفظ صلح در جمهوری آفریقای مرکزی در سال ۲۰۱۳. در برخی موقعیت‌هایی که در اوج حساس بودن یک وضعیت، مذاکرات مستقیم بین رهبران می‌توانسته وضعیت را بدتر سازد، دیپلمات‌های آمریکایی با دست زدن به دیپلماسی رفت و برگشتی مسیر خروج این کشورهای حوزه جنوب آسیا از بحران پیش آمده در نتیجه حملات تروریستی را با حفظ وجهه آنها ایجاد کرده‌اند.»
به گفته این تحلیلگر آمریکایی هند و پاکستان که بعد از اتفاقاتی خونین و وحشتناک در سال ۱۹۴۷ از یکدیگر تفکیک شدند اشتراکات فرهنگی زیادی داشته اما هم‌اکنون در مسیرهای راهبردی بسیار متفاوتی به سر می‌برند.
هند با داشتن ۱.۵ میلیارد نفر جمعیت یک بازار اقتصادی در حال شکوفایی است و حالا چشم به تبدیل شدن به یک نیروی فرهنگی جهانی دارد. ایالات متحده بزرگترین شریک تجاری هند محسوب می‌شود در حالی که رخدادهای فرهنگی-هنری اخیر در آمریکا نشان می‌دهند که نفوذ چهره‌های هنری مشهور و ثروتمندان هند بر ایالات متحده تشدید شده است.
به نوشته ام‌اس‌ان‌بی‌سی، پاکستان که ۲۵۰ میلیون نفر جمعیت دارد از جایگاهش در تقاطع آسیای مرکزی و غرب آسیا استفاده کرده تا تبدیل به یک پل تجاری برای چین و پایگاهی برای عملیات‌های نظامی و امنیتی ایالات متحده شود.
دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ماه گذشته میلادی با وجود آنکه بودجه‌های کمک‌های خارجی کشورش را قطع کرد اما همچنان به برنامه ارائه یک کمک نظامی حدودا ۴۰۰ میلیون دلاری به پاکستان ادامه داد؛ کمکی که چندین دهه است در قالب یک برنامه همکاری ایالات متحده-پاکستان ضد تروریسم ارائه می‌شده است.
نیره حق در ادامه این تحلیل خود تصریح کرده است: «رهبران آمریکایی متعلق به تمامی طیف‌های سیاسی از برنامه‌ریزی‌های راهبردی هم با هند و هم با پاکستان که همچنین شامل تبادلات سطح عالی تجاری و دفاعی شود حمایت کرده‌اند. در سالهای گذشته میلیاردها دلار پول از طریق توافقات گفتگوی راهبردی و توافقات دوجانبه سرمایه‌گذاری شده تا ایجاد امنیت و ثبات در جنوب آسیا تبدیل به بیزینس ایالات متحده شود.
جامعه مدنی و نهادهای اجتماعی در هر ۲ کشور سخت تلاش کرده‌اند تا نگذارند طبقات نظامی و سیاسی آنها یکدیگر را به عنوان دشمنانی که شایسته نابودی هستند در نظر بگیرند و در عوض این دیدگاه، با نگاه به یکدیگر به عنوان رقیب عمل کنند. در سال ۲۰۰۶ پس از نزدیک به ۴۰ سال عدم وجود مسیر ترانزیتی مستقیم بین ۲ کشور، مسیرهای ترانزیت اتوبوس و راه آهن بین برخی از شهرهای هر ۲ کشور از سر گرفته شدند. سینمای هند مشهور به بالیوود نیز اخیرا درهای خود را به روی اسطوره‌های موسیقی و ستاره‌های سینمای پاکستان مانند فواد خان باز کرد در حالی که همچنین پخش سریال‌های عامه پسند تولید پاکستان در هند هنوز می‌تواند میلیون‌ها بیننده را به خود جذب کند. در مرز واگا نگهبانان رنگین پوست متعلق به هر ۲ طرف برای غیرنظامیان نمایش اجرا می‌کنند و در غروب آفتاب هر روز پاهای خود را به زمین می‌کوبند و و در برابر یکدیگر ژست می‌گیرند. ارتباطات فرهنگی که رسما به عنوان "مسیر سوم دیپلماسی" شناخته می‌شود، ستون فقرات مهار درگیری بوده است.
اما تنش‌های حل‌نشده‌ای بین طرفین که به زمان تفکیکشان بر می‌گردد باقی مانده‌اند که ویژه‌ترین مورد مربوط به منطقه مورد مناقشه کشمیر و نقش نیروهای استعمارگر بریتانیا در شکل گرفتن این مناقشه در زمان تفکیک هند از پاکستان است. مناقشه کشمیر در طول چند دهه گذشته مثل زخمی باز بین ۲ کشور باقی مانده که به آسانی می‌تواند جرقه از سرگیری درگیری بر مبنای تفاوت‌های قومیتی و مذهبی بین ۲ کشور را کلید بزند. منطقه کشمیر که حالا هم مورد ادعای هند و هم پاکستان و چین قرار دارد همواره شاهد این اختلافات بوده است. در پی حمله ماه گذشته میلادی به غیرنظامیان در پهلگام کشمیر گروه‌هایی از مردم در هر ۲ کشور در فضای مجازی به یکدیگر یادآوری کردند که نباید تمامیت مذاهب را به خاطر وقوع حملات تروریستی مقصر بدانند و خیلی از آنها نیز از طنز و شوخی درباره فقر امکانات و شرایط خود به منظور کاستن از تنش‌ها استفاده کردند.»
اما مجموعه‌های صنعتی نظامی طرفین وعده انتقامگیری دادند و حالا هند و پاکستان دست به حملات موشکی و پهپادی علیه یکدیگر در ضمن تایید تلویحی آمریکا می‌زنند، در حالی که درخواست‌های رهبران داخلی برای اجرای یک میانجی‌گری بین‌المللی به منظور پایان دادن به درگیری نادیده گرفته می‌شوند.
تحلیلگر ام‌اس‌ان‌بی‌سی در خاتمه مطلب خود نوشت: «در این نظم جهانی جدید، وقتی ایالات متحده عقب‌نشینی کرده و از تاریخ خود دست بکشد، چین وارد عمل می‌شود. هند با پاسخ خود به حمله تروریستی ۲ پیام ارسال می‌کند: اینکه به سرچشمه عملیات‌های شبه‌نظامیان حمله خواهد کرد و به دنبال قطع کردن مسیرهای تجاری از طریق پاکستان خواهد بود. به این ترتیب چین بسیار میل به دفاع از سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی خود پیدا کرده و از پاکستان برای پاسخگویی، حمایت نظامی و تبلیغاتی به عمل می‌آورد.
این نتیجه عقب‌نشینی ایالات متحده از ایفای نقش به عنوان یک شریک منطقی و مسئول در قبال کشورهای دیگر است: زخم‌های کهنه تازه می‌شوند، درگیری‌ها تشدید می‌شوند، غیرنظامیان کشته می‌شوند و ممکن است [چنین اقدامی] درست جلوه کند. ما اکنون در زمانی هستیم که خشونت‌های تلافی‌جویانه به شکلی خزنده به سمت مراکز جمعیتی که مورد حمله قرار می‌گیرند می‌رود. اینکه در درگیری بین ۲ قدرت هسته‌ای چه اتفاقی بیفتد، به همه ما مربوط است.»
