استقلال اردن
۷۵ سال پیش، در روز بیست و دوم مارس سال ۱۹۴۶ میلادی کشور «اردن» به استقلال دست یافت.

این کشور از اوایل فتوحات اسلامی، به عنوان بخشی از قلمرو اسلامی محسوب می‌شد و سپس در نیمه اول قرن شانزدهم میلادی، به امپراتوری عثمانی ضمیمه شد. درپی جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، دولت انگلیس سرزمین‌های اردن، عراق و فلسطین را تحت الحمایه خود قرار داد. درسال ۱۹۴۶، پس از جنگ جهانی دوم، انگلیس به اردن استقلال داد و امیر عبدالله پسر شریف حسین (متحد انگلیس برضد عثمانی) را به پادشاهی این کشور منصوب کرد. از سال ۱۹۵۲ حسین بن طلال، شاه اردن شد و ضمن حفظ روابط مستحکم با انگلیس، به آمریکا نیز نزدیک شد. وی علاوه بر اینکه خود با رژیم صهیونیستی صلح کرد، به روند سازش میان اعراب و این رژیم نیز کمک کرد. شاه حسین در سال ۱۹۹۹ درگذشت و پسرش عبدالله به پادشاهی رسید و سیاست‌های پدر را در پیش گرفت. اردن با بیش از ۹۰ هزار کیلومتر مربع مساحت، با سوریه، عراق، عربستان و فلسطین اشغالی همسایه است.