پری صابری، کارگردان برجسته تئاتر، پس از مدت‌ها نبرد با بیماری، در بعدازظهر روز سه‌شنبه بیستم شهریور ماه از دنیا رفت.
در اولین روز از فروردین ۱۳۱۱ در کرمان به دنیاآمد. او یکی از چهره های درخشان و مؤثر تئاتر ایران است که آثار زیادی خلق کرده‌است.
او بعد از این که دوره متوسطه را به پایان رساند به پاریس رفت تا در رشته سینما و تئاتر تحصیل کند. در دوران دانشجویی خود فیلم کوتاهی درباره یکی از رباعیات خیام ساخت که به عنوان بهترین فیلم دانشجویی ۱۹۵۴ در فرانسه برگزیده‌شد. او در سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ در مکتب «تانیا بالاشوا» تئاتر آموخت و بعد از مدتی که برای مطالعه در اسپانیا ماند، سال ۱۳۲۴ به ایران بازگشت.
هنگامی که به ایران بازگشت، گروه تئاتر«پازارگاد» را راه اندازی کرد. او در سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ مدیر فعالیت‌های فوق برنامه دانشگاه تهران بود و تالار مولوی را در تهران تأسیس کرد.
پری صابری علاوه بر فعالیت در حوزه ی تئاتر به ترجمه و تالیف هم پرداخته، او نمایش «کرگدن» اوژن یونسکو را دوبار (بعد از جلال آل احمد) به فارسی ترجمه کرده است.
بعد از انقلاب به خارج از ایران رفت و نمایشنامه «من از کجا، عشق از کجا» را دربارهٔ زندگی فروغ فرخزاد نوشت. این نمایشنامه در سال ۱۹۸۱ در لس آنجلس اجرا شد و بسیار موفق بود. سپس بار دیگر به ایران بازگشت و فعالیت های تئاتری خود را در ایران از نو آغازکرد. نمایش‌های «من به باغ عرفان» دربارهٔ زندگی سهراب سپهری و «هفت شهر عشق» با الهام از عطار نیشابوری را به صحنه برد و سپس آثار دیگری را نیز نوشت و کارگردانی کرد.
«شمسِ پرنده» و «اسطورهٔ سیاوش» دو نمایشی است که پری صابری در تالار یونسکوی پاریس به روی صحنه برده‌است. فعالیت‌های هنری او باعث شد در سال ۲۰۰۴، کشور فرانسه نشان لژیون دونور را به او اهدا کند.
استاد پری صابری مدرک درجه‌یک‌هنری دارد و از ابتدای تاسیس موسسه هنرمندان پیشکسوت عضو آن بوده‌است.
