ارکستر ملی ایران در سی‌وششمین جشنواره موسیقی فجر به اجرای قطعات «سلام» به آهنگسازی حسین علیزاده، «بیا» از حبیب اله بدیعی و شهرام توکلی و شعر تورج نگهبان، «خاک مهر آیین» از علی اکبر قربانی و «شور» از فکرت امیرف به رهبری بردیا کیارس پرداختند.

در ادامه گزارش خبرنگار ایسنا از این اجرا را می‌خوانید:

در اجرای قطعه اول که «سلام» نام دارد، فضای ایرانی کار مخاطب را به وجد می‌آورد و او را به خود مجذوب می‌کند. این قطعه بر اساس تمی مشهور از استاد حسن کسایی توسط حسین علیزاده ساخته شده و در آلبومی با نام «صبحگاهی» منتشر شده است.

در لحظات اجرای «سلام» ارکستر هر لحظه حرف جدیدی برای گفتن دارد. در سراسر قطعه ملودی های آشنای موسیقی ایرانی را می‌شنویم. رفته رفته از میزان هیجان کار کاسته شده و نوایی محزون را می شنویم ولی دوباره آن فضای هیجان انگیز به اجرا باز می‌گردد. سازها همگی در کنار هم می‌نوازند، اوج می‌گیرند و بخش اول به اتمام می‌رسد.

در ادامه به قطعه «بیا» می‌رسیم. این بخش نیز که شور و هیجان مخصوص به خود را دارد. پس از لحظاتی پوریا اخواص می‌خواند: «بیا بیا. دل ستم دیده مرا عاشق‌تر کن...» .

این بخش تقریبا فضای یکنواختی دارد و فراز و نشیب کم‌تری در آن دیده می‌شود و تنها گاهی وقتی خواننده بخش ابتدایی شعر را در اوج می‌خواند، ارکستر نیز اوج می‌گیرد.

بخش سوم نیز با همراهی اخواص همراه است. اجرای قطعه «خاک مهرآیین» با آهنگسازی علی اکبر قربانی برای ارکستر تنظیم شده بود. این تصنیف را اسماعیل فرزانه سروده و در دستگاه ماهور است. «خاک مهرآیین» یک اثر موسیقایی سمفونیک با مضمون ملی ـ میهنی است که برای اولین بار در مرکز موسیقی صداوسیما ضبط شده است.

این قطعه همان طور که از نامش برمی‌آید، فضایی حماسی دارد و بارها با صدای خوانندگان مختلف اجرا شده است؛ در پایان در حالی که اخواص در اوج می‌خواند «جاویدان ایران»، قطعه به پایان می رسد.

سازهای کوبه‌ای در حالتی گنگ نواخته می‌شوند. صدای ساز ابوا به گوش می‌رسد. فضایی آرامش بخش برای نواختن سمفونی «شور» در سالن حکم فرماست. سازهای زهی نیز در همان فضا نواخته می‌شوند تا اینکه برای یک لحظه سازها سرعت بیشتری می گیرند و پس از لحضاتی دوباره همان روند ادامه می یابد. اکنون سازهای بادی در اوج نواخته می‌شوند، سازهای زهی نیز همینطور. همانطور که از اسم قطعه برمی‌آید، هر لحظه شوری به جان ارکستر می‌افتد و پس از لحضاتی این شور فروکش می‌کند.

انتهای پیام