روزهای عمر ما با شتاب یکی پس از دیگری می گذرند و در این میان، ما اغلب از چیزهایی که بیشترین اهمیت را در زندگی دارند غفلت می کنیم. اما زمان زیادی طول می کشد تا به این موضوع پی ببریم، در حالی که سال های زندگی ما می توانستند به شکل کاملاً متفاوت و مفیدتری سپری شوند.
بیشتر بخوانید: کودکان و دوستان خیالی، چه باید کرد؟
بسیاری از آدم ها حاضر به رها کردن یک رابطه ی عاطفی مخرب نیستند چون از تنها ماندن می ترسند. با این حال، سال ها بعد معلوم می شود که تنها ماندن بهتر از بودن با کسی است که ناامیدی، رنج و توهین زیادی را به شما تحمیل می کند.
۲- وقت کمی با عزیزان تان می گذرانید
در چرخه ی بی پایان وظایف شغلی و کارهای خانه، بسیاری از ما توجه بسیار کمی به عزیزان مان نشان می دهیم. متأسفانه بیشتر اوقات پس از وقوع اتفاقی بد به این موضوع پی می بریم: فرزندان مان بزرگ می شوند و زندگی مستقلی را آغاز می کنند، زندگی مشترک مان گرمای خود را از دست می دهد و اتفاقی ناگوار برای والدین مان رخ می دهد.
تماشای سریال های تلویزیونی، گشتن در شبکه های اجتماعی، انجام بازی های کامپیوتری – همه ی این کارها زمان زیادی می گیرند. اما شما می توانستید این زمان را صرف کارهای مفیدتری کنید و درنتیجه، کیفیت زندگی خود را به میزان چشمگیری بهبود بخشید.
ما با عادت های بدمان و تسلیم شدن هر روزه مان در برابر هوس های خود، سلامت جسمانی مان را از میان می بریم. و حتی اگر وضعیت سلامتی مان فعلاً خوب به نظر برسد، به احتمال زیاد بعد از مدتی عواقب این بی توجهی را خواهیم دید.
کمتر کسی پیدا می شود که آرزوی سفر رفتن نداشته باشد. با این حال، میل به داشتن یک سفر راحت و بی دردسر یا مسئولیت های مختلف، بیشتر اوقات مانع محقق کردن این آرزو می شود. اما راحتی امر چندان واجبی نیست و مسئولیت ها هم همیشه وجود دارند، بنابراین بهانه ی خوبی برای سفر نکردن نیستند.
گاهی آدم ها به این دلیل در کار کردن افراط می کنند که ارزش دیگری در زندگی شان ندارند. کار مهم است، اما فراموش نکنید که باید گهگاه به خودتان استراحت هم دهید.
بسیاری از افراد داشتن تحصیلات دانشگاهی را کافی می دانند. بله خوب است که یک مدرک دانشگاهی داشته باشید. اما رشد و ارتقاء مداوم خود نه تنها فرصت های بیشتری برای پیشرفت شغلی فراهم می کند، بلکه اعتماد به نفس را هم بالا می برد، امری که شما را به فرد جالبی در نظر دیگران بدل می کند.
ما اغلب به دلیل دودلی و بی میلی مان به خارج از شدن حاشیه ی امن خود، کار در شغلی که از آن بیزاریم را ادامه می دهیم. اما اگر ریسک نکنیم و چیزی را در زندگی مان تغییر ندهیم، ممکن است در شغلی که علاقه ای به آن نداریم محو شویم.
اگر هیچ قدمی برای محقق کردن آرزوهایتان برندارید، همه چیز در حد یک رویا باقی خواهد ماند. اگر همه ی عمر صبر کنید تا یک موقعیت بی عیب و نقص برایتان پیش بیاید، ممکن است هرگز هیچ فرصتی به دست نیاورید.
