این پرستار فداکار، یک زن و بالاتر از آن یک مادر با عشقی تمام و کمال به فرزندش بود. شاید او هم وقتی خسته از کار طاقت فرسای پرستاری و مراقبت از بیماران کرونایی، به استراحت می‌پرداخت در اندیشه نوشتن نامه‌ای به "کودک زاده نشده‌اش" بود و برایش قصه‌ها می‌گفت از اندوه تلخ دیدن زجر کرونایی‌ها و تلاشش برای نجات جان آنها.