به گزارش بهداشت نیوز، رفتارهای کنترل گرایانه در روابط عاطفی ریشه در “وابستگی” یا “بی اعتمادی” دارد و هردوی این موارد نیز ریشه در “ناامنی” دارند.
کنترل گریِ ناشی از وابستگی منجر به بروز رفتارهایی چون چسبندگی، عدم تحمل تنهایی، نیاز شدید به در رابطه بودن، ناتوانی از تنها بودن، ترس از تنهایی، ترس از طرد شدن و رها شدن می شود و کنترل گریِ ناشی از بی اعتمادی منجر به بروز رفتارهایی مانند چک کردن، اطمینان طلبی، بدبینی و شکاک بودن، تمایل شدید به دانستن جزییات حال و گذشته زندگی طرف مقابل و عدم تحمل ابهام می شود. اگر چنین رفتارهایی در خودتان یا شریک عاطفی تان مشاهده می کنید، مساله اصلا دوست داشتن نیست.
مساله “ناامنی درونی” شما یا طرف مقابل تان است. وقتی تا حدی نسبی امنیت درونی را تجربه کنید، التهاب و بی قراری بیرونی تان تا حدی زیادی کاهش پیدا می کند و تجربه آرامش برقرار کردن و کنترل نداشتن شریک عاطفی تان را خواهید داشت.
منبع: سیناپرس
*دکتر پروانه صفایی مقدم، متخصص روانشناسی بالینی، عضو سازمان نظام روانشناسی و عضو سازمان علوم شناختی
