باغ فردوس بنایی ارزشمند در شمال تهران است که با وجود اینکه نسبت به خیلی از بنا‌های تاریخی قدمت زیادی ندارد، اما سرگذشت پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته که خواندنش خالی از لطف نیست.
به گزارش همشهری آنلاین، باغ فردوس در سال ۱۲۶۴ قمری به دستور محمدشاه قاجار ساخته شد، اما با مرگ شاه، باغ و قصر نیمه تمام ماند.
پس از محمدشاه، ناصرالدین‌شاه باغ را به‌عنوان هدیه عروسی به دختر و دامادش، دوست‌علی‌خان معیرالممالک، سپرد. دوست‌علی‌خان، با کمک معماران اصفهانی و یزدی، ساختمانی در قسمت جنوبی باغ برپا کرد و نام آن را «رشک بهشت» گذاشت. پلکان و بخش‌های دیگری از بنا از مرمر اعلای یزد و دیوار‌های داخل اتاق با کاغذ‌های طلایی برجسته پوشانده شده بود.
با گذر سال‌ها، دوست‌علی‌خان اعتنای چندانی به باغ نکرد و ساختمان رو به خرابی گذاشت. بعد از آن، مالکیت باغ چندبار دست‌به‌دست شد تا در زمان مظفرالدین‌شاه قاجار، محمدولی‌خان سپهسالار تنکابنی آن را خرید.
سپهسالار علاوه بر ایجاد فواره و استخر‌های مطبق، قنات باغ فردوس را نیز احیا کرد و سر دری باشکوه در مظهر قنات (میدانگاه فعلی باغ فردوس) ساخت، ولی به دلیل بدهی به تجارت‌خانه طومانیانس، باغ را به او داد و طومانیانس نیز باغ را در ازای بدهی به دولت رضاخان واگذار کرد.
سرانجام، در سال ۱۳۱۶ شمسی، وزارت معارف آن‌جا را خرید و ساختمان را مرمت و دبیرستان شاپور تجریش را در آن تأسیس کرد.
در سال ۱۳۵۰ ساختمان باغ به مرکز فرهنگی و هنری و نمایشگاهی تبدیل شد و پس از انقلاب نیز در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفت و در نهایت موزه سینما به عمارت باغ انتقال یافت.
