امروزه غیر از نوع دِکُرا که گیاهی تنومند با برگ‌های سبز پر رنگ و براق است کاشته نمی‌شود. در نوعی دیگر از این گیاه با نام  «واریگاتا» لکه‌هایی به رنگ کرم، سفید و زرد بر روی برگ‌هایش دیده می‌شود. فیکوس عالی‌ترین گیاه آپارتمانی است. بسیار بزرگ می‌شود و در عین حال برگ‌های خود را حفظ می‌کند. در نواحی گرمسیری آسیا دست کم ۲۰۰۰ گونه از این گیاه دیده می‌شود که ارتفاعشان به ۳۰ متر می‌رسد.

نحوه نگهداری از فیکوس

فضایی که این گل در آن قرار می‌گیرد باید کاملا روشن و بدور از وزش باد باشد. زمان تغییر گلدان این گیاه در بهار است. خاک مناسب گلدان فیکوس مخلوطی از خاک باغچه، خاک چوب و مختصری از خاک برگ است. این گیاه در فصل زمستان به آب فراوان و گاهی مخلوط کود نیاز دارد و بهتر است برگ‌هایش همواره با اسفنجی مرطوب تمیز شود. گونه‌های مختلف این گیاه معمولا آب گرم را ترجیح می‌دهند.

نحوه کاشت و تکثیر فیکوس

برای کاشت فیکوس دگرا قلمه‌هایی ساده را انتخاب می‌کنند و معمولا ۳ تا ۴ قلمه در یک گلدان کاشته می‌شود. تکثیر این گیاه هم از طریق قلمه زدن یا خوابانیدن انجام می‌شود. تمام گونه‌های تیره فیکوس در خاک آمیخته به رس و شن بهتر رشد می‌کنند.

معرفی انوع فیکوس و ویژگی‌های آن‌ها

زادگاه «فیکوس بنژامینا» هندوستان است و شاخه‌های فراوان با برگ‌های کوچک دارد. بافت برگ‌ها محکم و چرم مانند و مقاوم است. «فیکوس پاندورانا» نوع دیگری از این خانواده است که زادگاه آن به هند و چین باز می‌گردد. این گیاه برگ‌هایی درشت با رگ برگ‌های برجسته سفید رنگ دارد که مناسب اتاق‌های بسیار گرم است.

«انجیر گریان» یا «فیکوس بنجامین» بوته‌ای کوچک و زینتی است. این گیاه دارای شاخه‌هایی کمی افتاده و برگ‌هایی بیضی شکل و نوک تیز است که ارتفاع آن‌ها به ۱۰_۶ سانتی متر می‌رسد. «Ficus cannoni» بوته‌ای است که ارتفاع آن به ۴ متر می‌رسد. برگ‌های برنزی رنگ آن دارای ساقه‌هایی است کوتاه و زیر این برگ‌ها قرمز رنگ است. این گیاه به سرعت رشد می‌کند، اگر می‌خواهید این گیاه را در اتاق نگهدارید بایستی هرسال شاخه‌های آن را کوتاه کنید. اگر این شاخه‌ها را در خاکی گرم بکارید ریشه خواهند کرد.

همچنین دو نوع فیکوس پیچنده و خزنده با برگ‌های ریز وجود دارد که برای استفاده در آویزها مناسب است. «فیکوس پومیلا» یا انجیر خزنده زادگاهش سرزمین‌های چین و ژاپن بوده و مانند یک پیچک به اشیا می‌چسبد. نوع روستیک آن در سواحل مدیترانه می‌روید و غالبا برای پوشاندن دیوارهای گلخانه‌ها سرد و بالکن‌های سرپوشیده استفاده می‌شود. اگر در اتاق خود پارتیشن دارید این گیاه به آسانی تا ارتفاع ۴ متر از آن بالا خواهد رفت. «فیکوس رادیکانس» برگ‌های این گیاه کشیده و دراز همراه با رگه‌های رنگین است. این گیاه به سرما حساسیت بیشتری دارد اما در عین حال می‌تواند هوای زمستان را تحمل کند.

«فیکوس الستیکا» معروف‌تر از همه انواع فیکوس است. این گیاه برگ‌هایی بیضی شکل و نوک تیز دارد که تا ۴۰ سانتی متر رشد می‌کنند. این گیاه می‌تواند آب سرد را تحمل کند. این نمونه از گیاه هرگز نباید در مقابل کم آبی قرار بگیرد. در زمستان نباید دمای اتاق از ۱۰درجه سانتی گراد پایین‌تر بیاید. فیکوس الستیکا را باید در اتاقی گرم نگه‌داشت، اما از آنجایی که این گیاه به محیطی مرطوب علاقه‌مند است می‌بایست آن را اغلب آب‌پاشی کرد. 

فیکوس بنجامین به محیطی گرم نیاز دارد. حتی در زمستان دمای اتاق نباید از ۱۸ سانتی گراد کمتر باشد. در تابستان می‌بایست آن را در برابر نور خورشید محافظت کرد و به آن آب فراوان داد. لازم است در هوای خشک و با دمای بالا این گیاه را آب پاشی کرد تا برگ‌های آن پژمرده نشود. به غیر از زمستان دو هفته یک بار به این گیاه کود دهید.

برگ‌های «Ficus deltoidea» تنها کمی کوچکتر هستند. زیبایی این گونه در میوه زرد رنگ آن است که طول آن تنها ۱ سانتی‌متر است. حتی گونه‌های جوان آن نیز تعداد زیادی میوه می‌دهند. این گیاه ۵۰سانتی متر رشد می‌کند و به محیطی گرم و مرطوب نیاز دارد. این گیاه قادر به تحمل نور خورشید هست اما باید مراقب بود تا در اواسط روز در معرض نور مستقیم نباشد. «Ficus edulis» بوته‌ای است کم شاخه که وطن آن کالدونیای جدید است. این گیاه دارای میوه‌هایی است خوراکی که اندازه یک نخود هستند. برگ های این گیاه در ابتدا به رنگ قرمز روشن است اما بعدها به رنگ سبز مایل به قهوه‌ای تبدیل می‌شوند. این گیاه نیازمند نقطه‌ای گرم است.

منابع:
*کتاب «پرورش گل‌ها و گیاهان زینتی»، (۱۳۷۵)، انتشارات فرهنگ جامع، ص: ۹۵-۹۹.
*کتاب «گل‌ها و گیاهان آپارتمانی»، (۱۳۹۷)، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، ص:۱۴۶-۱.

انتهای پیام