جوآن طرفدار سرسخت ورزش و از سهامداران عمده باشگاه حرفه‌ای بیس‌بال «نیویورک‌جاینتس» بود. او و شوهرش مخالف نقل‌مکان این تیم به سانفرانسیسکو در ۱۹۵۷ بودند اما در پی موافقت اکثریت سهامداران، خانم پایسون سهم خود در این تیم را فروخت و در پی تاسیس تیمی جایگزین برای شهر نیویورک برآمد و در نهایت موفق به راه‌اندازی تیم نیویورک‌متس شد. او از ۱۹۶۲ به مدت سیزده سال در راس این تیم بود و به پاس خدماتش، پس از مرگ به تالار مشاهیر این تیم نیز راه‌یافت. از او به‌عنوان نخستین زنی یاد کرده‌اند که بدون آنکه مالکیت یک تیم بیس‌بال را به ارث برده باشد، توانست کنترل یک تیم در لیگ برتر بیس‌بال را به‌دست بگیرد. جوآن ویتنی عشق پدر و پدربزرگش به مسابقات اسب‌دوانی اسب‌های اصیل را نیز به ارث برد و در پی مرگ پدرش، مادرش عهده‌دار مدیریت «اصطبل گرین‌تری» او شد که متشکل از یک زمین سوارکاری و اسب‌دوانی در ساراتوگا اسپرینگز نیویورک و یک مزرعه پرورش‌اسب در لکسیگتون کنتاکی بود. جوآن ویتنی همراه با برادرش اصطبل گرین‌تری را با موفقیت زیادی اداره می‌کرد و اسب‌های آنها در مسابقات زیادی برنده می‌شدند. ویتنی یک مجموعه‌دار هنری نیز بود و آثار هنری مختلفی را گرد می‌آورد اما بیش از همه به آثار امپرسیونیستی و پساامپرسیونیستی علاقه‌مند بود و از هنرمندان آمریکایی حمایت می‌کرد. پایسون آثار ارزشمندی را به موزه هنر متروپولیتن نیویورک اهدا کرد؛ جایی‌که «گالری‌های جوآن ویتنی پایسون» اکنون نیز وجود دارد. او در سال ۱۹۷۵ در نیویورک درگذشت.
