غذاهای قطری غالباً با استفاده از مواد اولیه‌ای که تاجران برای اولین بار از سفرهای خود به این کشور آورده‌اند همراه شده است مانند فلفل سیاه از هند، دارچین از سریلانکا و زعفران از ایران.

  مَجبوس

این غذای ملی قطر است، ادعایی که توسط کشورهای همسایه مانند بحرین، کویت و امارات نیز مطرح شده است و آن‌ها نیز این غذا را غذای ملی خود می‌دانند. هرچند که هر کدام تغییرات جزیی خود را دارند.

برنج  همراه با مرغ یا گوشت بره، ماهی یا حتی شتر در این غذا است. این غذا با سیر، زنجبیل، فلفل و ترکیبی از ادویه‌های قطری معروف به بیزار وارد قابلمه می‌شود. ترکیبی از زیره، گشنیز، زنجبیل، دارچین، زردچوبه و فلفل سیاه به همراه لومی، ماده منحصر به فردی که از عمان به قطر وارد شده است در غذا وجود دارد که باعث می‌شود کمی مزه غذا ترش شود. پس از پخته شدن غذا، آن را با مقداری آب لیموترش سرو می‌کنند تا ترشی لومی را تکمیل کند.

 خُبُز

" خُبُز ِرگاگ" نوعی نان پهن کاغذی است که از آرد، آب و نمک تهیه می شود. خمیر را ورز می دهند و سپس پهن می کنند تا پخته شود.

این نان ترد می‌تواند به عنوان غذای خیابانی در مکان‌های توریستی در دوحه سرو شود. یک رستوران معتبر قطری این غذا را با تخم مرغ  سرو می‌کند و آن را با ذائقه مشتریان تطبیق می‌دهد.

 ثَرید

این غذا نام خود را از یک گلدان سفالی بزرگ گرفته است که به طور سنتی برای تهیه این غذا استفاده می‌شد.

این غذا یک خورش مقوی از آب مرغ یا گوشت گوسفند و سس گوجه فرنگی است که روی اجاق با سبزیجات فصلی، اغلب شامل سیب زمینی، هویج، پیاز و نخود پخته می‌شود.

هَریس

هسته اصلی این غذا گندمی است که آسیاب شده است. صبح آن را روی آتش می‌گذارند تا به مدت پنج تا شش ساعت آرام بپزد، با تکه‌های مخلوط بره یا مرغ، گاهی اوقات هر دو.

سپس دارچین و زیره را به آن اضافه می‌کنند و  با روغن زیتون سرو می‌کنند. خانواده‌های قطری معمولاً مقداری  از آن را به همسایه‌های خود نیز می‌دهند، مخصوصاً در ماه رمضان.

 مادروبا

این غذا را می‌توان یک فرنی معطر و ادویه‌دار توصیف کرد که روی آن پروتیین انتخابی شما اضافه شده است. برنج را ساعت‌ها در شیر و کره می‌پزند و با هل طعم می‌دهند و تقریباً شبیه پودینگ می‌شود.

اما افزودن گوشت یا مرغ آهسته پخته شده همه چیز را تغییر می‌دهد. همچنین می‌توان حبوبات را به ظرف اضافه کرد و سپس با قاشق چوبی آن را هم زد.

بَلالیط

یک غذای مقوی که دارچین، زعفران و هل طعم خاصی به آن می‌دهند. هم‌چنین می شود گلاب یا زردچوبه به آن اضافه کرد.

می توان آن را به صورت گرم برای صبحانه یا سرد به عنوان دسر سرو کرد، اما به عنوان میان وعده نیز در هر زمانی از روز مصرف می‌شود.

لُقَی مات

لقمات هم در واقع یک نوع دسر و شیرینی است که اکثرا در ماه رمضان طبخ می‌شود. این دسرهای سرخ شده را می‌توان در شربت شکر، عسل یا حتی شربت خرما آغشته کرد.

این دسر از یک خمیر کلاسیک بدون شکر درست می‌شود: شیرینی آن کاملاً از شربتی است که روی آن پوشانده شده است، و آن را به یک غذای آسان تبدیل می‌کند. برخی انتخاب می‌کنند که هل و زعفران را به خمیر اضافه کنند تا طعم کلاسیک قطری به آن بدهد. غذای نهایی یک توپ است که از بیرون ترد و از داخل نرم و مطبوع است.