خبرگزاری فارس -همدان: پرسه‌زنان کلمه زیر و زبر می‌کردم و کوچه و پس کوچه‌ها را گز، راستش از بازخوانی یک دیدار می‌آمدم و یک دل نه صد دل به قول دهه‌های امروزی شیفته مرام و معرفتش شده بودم.
حال و هوایی که به رغم رد سرما بر تنم تیرماه تابستان را تداعی می‌کرد، تابستانی که یک همدان در تب و تاب بود و باز هم عین همیشه تاریخ، تاریخ‌ساز شده بود.
وای یاد پارسال نه، پری‌سال هم نه اما پسین پری‌سال بدجور جلوه‌گری می‌کند، تابستان به گیلاس نشسته و دقیقه‌های فواره‌شده در صفحه حوض و التهاب دیدار یک طرف؛ طنین صدا و روح بلند به عرش نشسته هم یک طرف، محبت پدرانه که دیگر هیچ.
اصلا نمی‌دانم باید از ساعت خوش ۴ تیرماه یا سال نکوی ۹۷ بگویم یا بخت بلند ملاقات‌کنندگان، نمی‌دانم کدام خصلت تمام‌عیار انسانیت را به واژه بدل کنم و حرف به حرف بچسبانم، انگاری حرف بسیار است و آسمان بارانی بارانی.
آسمان تر شده که حکمت دارد، یکی دو روز چوب خط بزنی به بامداد همان جمعه و غوغای عرش و فرش می‌رسی اما بازخوانی ملاقاتی به ذلالی آب روان و به یادماندنی‌تر از هر یادگاری هم مجال می‌خواهد قدر چشم بر هم زدنی و مهمان خلوص شدن.
مخلص کلام من و پرسه‌های پس و پسین مصاحبه می‌شود یک دل شیفتگی و یک عمر سرسپردگی آن هم بر آستانی از یاران اربا اربا شده عصر امروز.
اما کنج طاقچه دلم ساز ناکوکی نواخته گرفته و تالاپ تولوپ دل را به آسمان هفتم شاید هم بالاتر رسانده؛ قصه پاهای به گزگز افتاده و زیر پا گذاشتن کوی و برزن آمیخته با غم نداشتن یک طرف قصه دیدن و شنیدن و چشیدن محبتش یک طرف.
من در پیچ ۹۰ درجه آخرین کوچه میان دیداری از جنس نور که در تعقیب و گریز عقربه‌های پیاله ساعت به آنی گذشت و غم نبودن و آسمانی شدن و تصویری از دست و انگشتر تاب می‌خورم و دمادم چشمان به شوق نشسته‌ام به آب می‌افتاد.
آخر تسلیم رضایش می‌شوم و دلخوش به آرزوی دیرینه‌اش؛ حالا دوباره دستانم جان می‌گیرد و واژه به واژه جمله می‌سازم و دیدار را بازخوانی می‌کنم.
دیداری که با عطر وضو و تصویر رشادت آذین بسته شده و مهمان ویژه‌اش شهدا بودند و ویژه‌تر فاطمه زهرای آقا محسن.
قصه دیدار فاطمه‌زهرا دختر محسن فانوسی شهید مدافع حرم و سردار دلها را بخوانید تا بند بند دلتان غنج برود از ناز کشیدن سردار؛ دلتان غنج برود برای این همه فروتنی و تواضع و یک عالمه خصلت خدایی.
انگشتری که قسمت محمدمهدی شد
گوی و میدان این خاطره‌گویی را می‌سپارم به «سمیرا حمیدی‌نامدار»، همسر شهید مدافع حرم «محسن فانوسی»، او هم بعد از قطره اشکی که از چشمه دلش جوشید تصویر بهترین دیدار عمرش را که روی دیوار دل قاب گرفته به تصویر کشید و گفت: پیش از دیدار حاج قاسم در همدان، در هتل استقلال تهران برای اولین بار با او دیدار داشتیم و ارتباط نزدیک به خصوص برای پیگیری مشکلات خانواده شهدا برقرار کردیم.
حشر و نشری هم با دخترخانم سردار داشتیم و در مجموع نوع ارتباط سردار با خانواده شهدا زبانزد بود؛ به طور مثال در همان ملاقات حاج قاسم با فرزندان شهدا مزاح می‌کرد و مسابقه کوچکی برای پسران شهدا به پا کرد که جایزه این مسابقه، انگشتر خودشان بود؛ این انگشتر قسمت محمدمهدی من شد.
دیدار در همدان حتما لطف دیگری داشت به ویژه اینکه خانواده شهدا غربت و دلتنگی خاصی دارند، بالاخره ملاقات دست داد و سردار سلیمانی بدون لباس نظامی بین مادران و پدران شهدا حاضر شد؛ خیلی خاکی‌تر و متواضع‌تر از آنچه تصور کنید.
سردار در این دیدار با صبوری منحصر به فردی به دلتنگی‌ها و درد دلها گوش می‌داد و با جدیت پیگیر مشکلات خانواده شهدا بود، نسبت به فرزندان و والدین شهدا فروتنی غریبی داشت و با هر خانواده جدا به جدا صحبت می‌کرد.
به نظرم کمتر مسئولی پیدا می‌شود که اینطور پیگیر خانواده شهدا باشد، اما حاج قاسم با پوست و گوشت و استخوان ما را درک می‌کرد.
چشمه‌های خلوص
همسر شهید فانوسی گریزی به دیدار فاطمه زهرا دختر کوچک شهید فانوسی با سردار زد و ادامه داد: تا نوبت به خانواده شهید فانوسی رسید، آن زمان فاطمه زهرا ۴ ساله بود و مشغول بازی، به محض اینکه صدایش کردم و گفتم «فاطمه بیا عمو کارت داره، دست من رو کشید و گفت من از چشماش می‌ترسم، با تعجب گفتم چرا می‌ترسی؟ با زبان بچه‌گانه گفت چشماش شبیه امام رضاست».
راستش برق نگاه سردار جزو خاص‌ترین نگاه‌ها بود و تمام خلوصش از دریچه چشمانش فاش می‌شد، چشم‌هایی که در فراق شهدا همیشه تر بود.
در همین حین سردار گفت «اجازه بده من خودم می‌رم سراغ فاطمه زهرا، او را صدا زد و گفت فاطمه زهرا دخترم کجایی؟» وقتی لفظ دخترم را شنیدم احساس کردم پشت و پناه امن بچه‌های ما سردار سلیمانی است.
بعد از صحبت کوتاهی فاطمه زهرا رفت بغل سردار و عکس یادگاری ثبت شد، این ملاقات نشان می‌داد صلابت سردار پیش فرزندان شهدا به ارادت تبدیل می‌شود.
از سردار خواستم تا برای ما دعا کند، حاج قاسم هم گفت «وظیفه سنگین شما تربیت فرزندان شهداست؛ اگر شما نبودید همسران شما جزو شهدا نبودند»؛ به تعبیری حاج قاسم عزت و افتخار را به همسران شهدا هدیه می‌داد و اعتماد به نفس را در حرف‌هایش منتقل می‌کرد.
احساسی که تا از نزدیک نچشید درک نمی‌کنید، دلگرمی مثل کوه که لحظه به لحظه کنارت ایستاده بود و امین و مونس خانواده شهدا به حساب می‌آمد.
مهمانی با لباس‌های سوخته
حمیدی‌نامدار تورق کرد ورق به ورق غمناک شهادت سردار دلها را، از عالم خواب و یتیمی دوباره فاطمه‌زهرا و اضافه کرد: خبر شهادت حاج قاسم در جمعه دلتنگ، همان داغ شهدایمان بود انگار زنده شد و درد در دل ما ریشه دواند؛ حال و هوای خانه ما دوباره ماتم زده شد و حتی محمدمهدی و فاطمه‌زهرا را باز غصه‌دار کرد انگار یک بار دیگر یتیم شدند.
شب قبل از شهادت سردار در عالم رویا دیدم، همسر شهیدم با لباس‌های سوخته و پاره آمد، وقتی از چند و چون لباس‌های پاره‌اش پرسیدم گفت «ما مهمان داریم با لباس‌های سوخته» تعبیر این خواب شهادت سردار شد.
سردار سلیمانی از دیدگاه خانواده شهدا، پناه فرزندان شهدا بود و هنوز هم هست درست مثل یک پدر معنوی با آغوشی امن؛ واقعا ما خانواده شهدا به عنوان یک مسئول به سردار نگاه نمی‌کردیم تا جایی که روح بلند سردار قوت قلب ما بود.
حاج قاسم جایگاه شهدای مدافع حرم را در رفتار و عملش به همه ثابت کرد، بزرگی شهدای مدافع حرم را به تصویر کشید و از راز مگوی آنها پرده دری کرد.
راه شهدا دست‌یافتنی است
همسر شهید فانوسی تفال به غزل بلند سردار دلها زد و یادآور شد: همه الفاظ خوب برای سردار خوب‌تر بود، سردار الگوی اصلح همه جوانان است، الگویی که هم نفس ما و در عصر ما بود. حاج قاسم شخصیتی است که به حضرت زهرا(س) متصل شد و الگوی تام و تمام عصر حاضر است.
جوانان الگوهایمان را گم نکنیم؛ مشق عشق شهیدسلیمانی، شهیدحججی و شهیدفانوسی‌ها سرمشق ماست، جهادگرانی که دمی با آنها زندگی کردیم و هم دوره ما بودند.
جوانان بدانند راه شهدا دست‌نیافتنی نیست، متصل شدن به شهدا راه را نشان می‌دهد، جوانان بدانند خط قرمز و درس شهدا ولایتمداری بود، قطع و یقین بدون ولایت به جایی نمی‌رسیم.
ما با اطاعت از ولایت زمینه ساز ظهور و سرباز مخلص امام زمان(عج) خواهیم بود.
پایان پیام/89033/
