عفونت لثه یک عفونت مضر در دهان است که باعث آسیب و التهاب در لثه و فک می شود.
عفونت‌های لثه معمولاً به دلیل رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان در طول زمان به وجود می‌آیند، زیرا این امر می‌تواند به باکتری‌ها اجازه دهد بین لثه و دندان‌ها قرار بگیرند و در آنجا آزادانه رشد کنند.
با این حال، چندین عامل دیگر در عفونت لثه و بیماری لثه نقش دارند.
کار با دندانپزشک برای پیشگیری یا درمان عفونت لثه برای جلوگیری از عوارض مهم است.
هر کسی که مشکوک به عفونت لثه است باید به دندانپزشک خود مراجعه کند.
همچنین میتوانید برای دریافت مشاوره در مورد این بیماری برای تماس با موسسه پرستاری به سایت کیان مراجعه نمایید
عفونت لثه تجمع باکتری در بافت اطراف دندان است. دهان پر از انواع مختلف باکتری است. اقدامات بهداشتی روزانه، از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، به کنترل سطح باکتری ها، حفظ سلامت دهان، دندان ها و لثه ها و جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک می کند.
بدون این تلاش ها، باکتری ها لایه ای را در اطراف دندان تشکیل می دهند که پلاک نامیده می شود. اگر فردی پلاک را پاک نکند، می تواند سفت شده و به جرم دندان تبدیل شود که برداشتن آن بسیار سخت است.
تجمع تارتار تمیز کردن دندان ها را دشوارتر می کند و همین امر باعث می شود باکتری ها به ناحیه اطراف دندان ها و لثه ها نفوذ کنند.
تجمع باکتری در زیر خط لثه می تواند به راحتی ناحیه ای را به عفونی شدن سوق دهد.
این اقدامات بهداشت دهان و دندان است که به منبع مطمئن کمک می کند تا این باکتری را برای جلوگیری از عفونت پاک کند.
بنابراین، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان به طور مستقیم به پوسیدگی دندان و بیماری های دهان کمک می کند.
مؤسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه‌وصورتی منبع معتبر اشاره می‌کند که سیگار کشیدن مهم‌ترین عامل خطر دیگر برای بیماری لثه به طور کلی است.
علاوه بر این، سیگار کشیدن ممکن است درمان ها را کمتر موثر کند.
در برخی موارد، دستگاه های خوراکی نیز ممکن است در ایجاد خطر نقش داشته باشند. به عنوان مثال، پروتزها یا بریج هایی که به درستی روی هم قرار نمی گیرند می توانند مشکل ساز باشند، همانطور که پرکردگی های دندانی معیوب می توانند مشکل ساز باشند.
علائم عفونت لثه بسته به اینکه چقدر پیشرفته است و محل آن ممکن است متفاوت باشد. عفونت لثه نشانه ای از سلامت کلی ضعیف دهان و بیماری لثه است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) اشاره می‌کند که ژنژیویت مرحله اولیه بیماری لثه است.
ژنژیویت اصطلاح پزشکی برای التهاب لثه است. اگرچه در این مرحله از نظر فنی یک عفونت نیست، لثه ممکن است منجر به عفونت یا بیماری پریودنتال پیشرفته‌تر به نام پریودنتیت شود.
ژنژیویت به طور معمول باعث ایجاد لثه های قرمز و پف کرده ای می شود که ممکن است به راحتی خونریزی کنند، مانند زمانی که فرد دندان های خود را مسواک می زند. برخی از افراد ممکن است در ابتدا متوجه این موضوع نشوند. با این حال، اگر التهاب در منطقه به عفونت تبدیل شود، علائم ممکن است آشکارتر شوند.
عفونت ها ممکن است منجر به تشکیل یک پاکت چرکی به نام آبسه شود که نیاز به درمان فوری دارد.
فرد مبتلا به آبسه ممکن است تورم دردناک و ترشح چرک در دهان را تجربه کند. عفونت های درمان نشده ممکن است منجر به عوارض شود.
به عنوان مثال، بافت عفونی ممکن است ریشه دندان مجاور را در معرض خطر قرار دهد که می تواند منجر به از دست دادن کامل دندان شود.
علاوه بر این، عفونت های بافت لثه آلوده ممکن است به فک یا استخوان اطراف گسترش یابد و به طور بالقوه به بافت آسیب برساند.
این باکتری همچنین ممکن است وارد جریان خون شود و باعث ایجاد مشکلاتی در سایر قسمت های بدن شود.
در صورتی که فرد تحت درمان قرار نگیرد، بیماری پریودنتال ممکن است با سایر مشکلات بدن مرتبط باشد.
بسیاری از مطالعات ارتباط بین بیماری پریودنتال و سایر مشکلات سلامتی را بررسی کرده اند، مانند:
بیماری پریودنتال ممکن است عوامل خطر این مسائل را افزایش دهد یا این مسائل ممکن است در بین افراد مبتلا به بیماری پریودنتال شایع تر باشد.
اگرچه این رابطه لزوماً نشان نمی دهد که یکی باعث دیگری می شود.
اگر پلاک به جرم دندان تبدیل شود، دندانپزشک باید آن را از روی دندان تمیز کند.
شکستن این تارتار سخت شده به فرد کمک می کند تا با مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن، التهاب و آسیب لثه ها را کنترل کند.
عفونت لثه یا پریودنتیت ممکن است به درمان به شکل تمیز کردن عمیق لثه ها و پاکت های اطراف دندان نیاز داشته باشد.
پاکسازی آبسه های موجود نیز ضروری است.
در برخی موارد ممکن است دندانپزشک نیاز به برداشتن مناطقی از لثه یا بافت داشته باشد.
عفونت های شدیدتر و مداوم ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی داشته باشند.
در برخی موارد، دندانپزشکان ممکن است آنتی بیوتیک را مستقیماً به ناحیه مورد نظر تزریق کنند تا به رفع عفونت کمک کنند.
در موارد پیشرفته ممکن است نیاز به جراحی با منبع قابل اعتماد، مانند پیوند استخوان یا بافت، برای جلوگیری یا ترمیم آسیب به فک باشد.
