ضايعات سايشي در مخاط دستگاه گوارش را اصطلاحاً زخم مي نامند و مکان زخم مشخص کننده نام آن است . اگر زخم در ناحيه ي معده باشد ، به آن زخم معده گفته مي شود . معمولاً افراد مبتلا به اين زخم ها ، به طور طبيعي عصبي و از نظر اجتماعي فعال و بسيار حساس مي باشند . اين بيماري در اثر عفونت هليکوباکترپيلوري و يا ناهنجاري هاي عصبي و شيميايي که باعث اختلال در مقاومت طبيعي مخاط معده مي شود ، به وجود مي آيد . براي درمان اين بيماري زير نظر پزشک از آنتي بيوتيک ها ، آنتي اسيد و ساير داروهاي لازم استفاده مي شود .
اگر زخم نسبتاً پيشرفته باشد ،بيمار بايد مدتي در خانه يا بيمارستان استراحت و برنامه ي غذايي ويژه اي را رعايت کند . توصيه مي شود افراد مبتلا ، تعداد وعده هاي غذايي خود را افزايش داده و ميزان مصرف غذا در هر وعده را کم کنند و غذاهاي پروتئيني نيز بيشتر مصرف کنند ، چرا که پروتئين ها مانع تأثير منفي اسيد معده بر ضايعات بافتي معده مي شوند . از بين همه ي غذاهاي پروتئيني ، مصرف شير در حد مناسب يکي از انتخاب هاي غذايي خوب است . در بعضي افراد مبتلا به زخم معده ، مصرف غذاهاي سرخ شده در روغن و غذاهاي غني از فيبر و الياف گياهي سخت ، باعث تشديد درد مي شود .
در مجموع توصيه مي شود افراد تحت درمان بيماري زخم معده از مصرف بعضي ادويه ها ( مثل فلفل قرمز و سياه ) ، الکل و قهوه ( کافئين دار و بدون کافئين ) اجتناب کنند و يک رژيم غذايي مناسب شامل همه ي گروههاي غذايي به مقدار کافي و لازم را رعايت نمايند و در صورت وجود کمبود مواد مغذي از مکمل هاي آن ها استفاده کنند . رعايت نظم در ساعات غذاخوردن و تعداد وعده هاي مصرفي نيز از عوامل مهم در مراقبت از بيماران مبتلا به زخم در زمان طولاني است .
