هفته جاری هفته آزمون بازار ساز است تا بتواند مسیر را قابل پیش‌بینی برای فعالان اقتصادی کند.
فعالان اقتصادی و مردم از این بیم و امیدها که در هفت سال گذشته با آن دست‌وپنجه نرم کردند خسته شدند و توان و نیرویشان خنثی‌شده است.
از اول دولت یازدهم با بحث آغاز مذاکرات و گشایش‌های بعد از آن سرگرم بودیم تا دولت با امضای برجام به اتمام رسید.
این موضوع در دولت دوازدهم ادامه یافت برای به ثمر رساندن آثار برجام ولی این بار با انتخابات امریکا و روی کارآمدن ترامپ همه برنامه‌ها بر بادرفت و امیدها به بیم و نومیدی بدل شد و در همه این سال‌ها هیچ فعال اقتصادی تکلیف خود را نمی‌دانست و بالتبع مردم هم سرگردان شدند.
در هفته پیش رو امید است افق بازار‌ها به نوعی روشن شود چرا که تکلیف انتخابات امریکا روشن شد و بایدن کار خود را آغاز کرد ولی بعید به نظر می‌رسد، چرا که دوران باقیمانده از دولت روحانی بسیار کم است و شایددولت امریکا ترجیح دهد چند ماه دیگر صبر کند تا با دولتی با دوره بیشتر وارد کار شود ولی ریسک آن بالاست و ممکن است دولت بعدی از این جنس نباشد و داستان جور دیگری ادامه یابد و نشانه و پالس‌ها از مجلس مستقر معلوم است.
از امروز جنگ دولت و مجلس علنی تر می‌شود به خصوص در مورد برجام و مذاکره با بهانه بودجه
حالا که ترامپ هم نیست و همه باید خوشحال باشیم که شر منحوس‌ترین آدم روی زمین از سر ملت ایران کم شده باز مسئولان می‌زنند تو سر و کله هم و همدیگر را امریکایی خطاب می‌کنند وترامپ وترامپیست‌ها خوشحال که به نیابت اهداف او در داخل دنبال می‌شود!
کاش مردم و فعالان تکلیف خود را بدانند و باز درمیان منافع جناحی و گروهی سرگردان نشوند و اگر قرار به گشایش است به صراحت و اگر قرار به سیاستی دیگر باز هم به صراحت انجام شود.
