مساله این است که از یک جایی شما باید براساس سهم اجتماعی خود کاری کنید و آنچه انجام می‌دهم طبق نیازی است که به نظرم وجود دارد. من احساس نمی‌کنم که مسیرم را با بازیگری شروع کردم و چون به مدارجی هم رسیدم دیگر همین کافی است. در حیطه کاری خودم احساس می‌کنم دوست دارم این‌ها را کنار هم ادامه دهم و روزی که بانی تاسیس یک دانشگاه کاملا تخصصی فقط در رشته سینما باشم آن روز بیش از کارهای بازیگری‌ام به آن یک کار افتخار می‌کنم. حسینی که در بخش اصلی مراسم گفته بود حمایت از فیلمسازان جوان و ایجاد محلی برای عرضه آثار مستقل دلیل برپایی این جشن بوده است، در پاسخ به اینکه آیا ورودش به حوزه فیلم‌های مستقل و کوتاه به خاطر سانسور و بسته بودن شرایط سینماست، گفت: یک مساله امروز اکران است که دوران کرونا تاثیر زیادی بر اکران فیلم‌ها گذاشت و همین فیلم «طلاخون» که در آن بازی کردم و روی پرده است، مربوط به چند سال قبل بوده و الان به نمایش رسیده است. هدف من بیشتر کمک کردن به آثاری بود که بستر جامعه از آن بی‌خبر است. البته دوست دارم که این کار را سال‌های آینده با فیلم‌های مستقل سینمایی هم ادامه دهم. او ادامه داد: با احترام به همه همکاران حرفه‌ای خودم، ورودم به این مسیر به این دلیل بود که به یک فضا و انرژی تازه نیاز داشتم چون فضای آنجا برای من اقناع‌کننده نبود.‌ هدف من از این مسیر چیزی جز ایجاد بستر برای مخاطب نبوده است. با این حال فعلا گام اول را آنلاین پیش بردیم ولی بعد از این احتمالا به دنبال مکانی ثابت برای نمایش فیلم‌ها خواهیم بود. حسینی اضافه کرد: ضرب‌المثلی هست که می‌گوید صاحبخانه‌ بد، آدم را صاحبخانه می‌کند. من خودم در چند سال قبل برای تزریق نگاهی جدید، حدود هشت فیلم را تولید کردم ولی برای ارائه با مشکل مواجه شدم. برای همین، اینکه از سر لطف می‌گویید اسم من وزنی دارد، فقط در کلام است و در عمل نیست و همین انگیزه باعث شد که بگویم اینجا، آدرس ماست و اگر هیچ جایی فیلمی را نخواستند ما هستیم. او تاکید کرد: البته آرزوی من این است که این جشنواره به صورت بین‌المللی و نیز با استقرار در جزیره کیش، ادامه یابد تا محلی برای کشف استعدادهای سینما باشد.