فرهادی گفته است: برای هر فیلمی که می‌‌‌بینم از هشت نفر مختلف از دیگر اعضای هیات داوران هم بازخورد دریافت می‌کنم. هر یک از ما قبل از به اشتراک گذاشتن نظرات‌‌‌‌مان، درباره اولین برداشت‌های خود از فیلم تامل می‌‌‌کنیم و من واقعا از این روند لذت می‌برم، فکر می‌کنم ما تیم بسیار خوبی می‌سازیم. فرهادی ادامه داد: فکر می‌‌‌کنم علاقه من به فیلم بیشتر از قصه‌‌‌گویی ناشی می‌شود تا سینما. من عاشق داستان هستم. از زمانی که کوچک بودم، همیشه عاشق شنیدن داستان‌‌‌ها، حتی خاطرات بودم تا زمانی که داستان با ذوق و شوق روایت شود. گفتن داستان برای من مانند نوعی مراقبه بود. تمام تلاش من این است که داستانی را تعریف کنم و کلمات مناسب را برای هر داستان خاص پیدا کنم. در دوران کودکی، ما در معرض اشکال هنری قرار می‌‌‌گیریم که به نظر من اولین نوع هنر است: صدا، موسیقی، لالایی‌‌‌هایی که مادرانمان می‌خوانند و بلافاصله پس از آن، افسانه‌‌‌ها و تمثیل‌‌‌هایی برای ما گفته و خوانده می‌‌‌شد. من فکر می‌‌‌کنم قصه‌‌‌ها چیزهای باارزشی هستند که تمام دنیا آنها را گرامی می‌‌‌دارند و همه مردم آنها را عزیز می‌‌‌دانند.