هنگامه آریانژاد روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: جمعیت جوان و سرمایه انسانی هر جامعه باعث اقتدار و قدرت یک کشور، و بستر پویایی و بالندگی رشد اقتصادی و اجتماعی جامعه را به همراه دارد.
وی با بیان اینکه توسعه و قدرت ارتباط تنگاتنگی با جمعیت داشته و از مولفه‌های توسعه وضعیت سلامت یک کشور هستند افزود: در سال ۵۹ امید به زندگی در ایران ۵۸.۹ درصد بود که این میزان در سال ۹۵ به ۷۵.۴ رسید.
کارشناس جوانی جمعیت دانشگاه علوم پزشکی اهواز گفت: در سال ۱۳۴۵ متوسط رشد جمعیت کشور ۳.۱۳ بود که این میزان در سال ۹۵ به ۱.۲۴ درصد رسیده که یک هشدار جدی برای پویایی و بالندگی کشور است.
وی ادامه داد: در سال ۱۳۳۵ جمعیت جوان کشور ۴۲.۷ بود که از سال ۱۳۷۵ این جمعیت کاهش پیدا کرده و در سال ۱۳۹۵ به ۲۴ درصد رسید به این معنی که سهم افراد ۱۵ تا ۶۴ سال و ۶۵ سال به بالا در این سال‌ها افزایش پیدا کرده و جمعیت به سمت میان سالی سوق داده شده است.
آریانژاد گفت: در سال ۱۳۴۵ میزان باروری کشور هفت درصد بود که در سال ۱۳۵۵ این میزان به ۶.۵ و در سال ۱۳۵۹ به هفت رسید. این رقم در سال ۱۳۶۰ شروع به کاهش کرد ولی در سال ۱۳۶۵ به ۶.۳ رسید ؛همچنین در سال ۱۳۶۸ با شروع برنامه‌های تنظیم خانواده نرخ باروری کاهش یافت و در سال ۱۳۷۵ به ۲.۱ و در سال ۱۳۸۵ به ۱.۹ رسید. در سال های ۱۳۹۰، ۱۳۹۵ و ۱۳۹۸ نرخ باروری کشور به ترتیب ۱.۸، ۲.۱ و ۱.۷۴ بود و با توجه به کرونا و بحران های اقتصادی انتظار داریم که روند کاهشی باروری ادامه پیدا کند.
وی در خصوص علل بحران کنونی جمعیت افزود: کاهش جمعیت یک بحث جهانی است و کشورهای زیادی با این موضوع درگیر هستند اما افزایش سن ازدواج، امکانات اقتصادی، ناباروری ها، سقط جنین، کاهش انگیزه در افراد برای فرزند آوری و فردی گرایی از مهمترین علل هستند که دست به دست هم داده تا کاهش جمعیت رخ دهد.
کارشناس جوانی جمعیت دانشگاه علوم پزشکی اهواز گفت: کاهش جمعیت برخی پیامدها مثل نبود رشد و توسعه کشور، پیری و بی نشاطی را به دنبال داشته و ممکن است انقطاع نسل رخ دهد؛ همچنین جامعه پذیری کاهش یافته و مشکلات روحی و روانی رخ می‌دهد و از آنجا که نخبه پروری در جمعیت جوان شکل می‌گیرد با کاهش جمعیت جوان، نخبه کمتری خواهیم داشت.
وی با اشاره به راهکارهای فرزند آوری بیان کرد: با توجه به اینکه در سال ۱۳۹۵ رهبر معظم انقلاب سیاست های کلی جمعیت را در ۱۴ بند ابلاغ فرمودند و در سال ۱۴۰۰ قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت مطرح شد، باید تدابیری در خصوص اشتغال جوانان، توزیع عادلانه ثروت و مشوق‌های لازم برای ازدواج و فرزندآوری در نظر گرفته شود.
