رصدخانه دینامیکی خورشیدی ناسا ویدیویی را از یک گردباد آتشین و لرزان بر سطح خورشید منتشر کرده است که ارتفاعی در حدود ۱۴ برابر شعاع زمین دارد!
به گزارش ناسا، این گردباد در حوالی ۲۳ اسفندماه شروع به شکل‌گیری کرد و پیش از ۲۷ اسفندماه در ابری از گاز مغناطیسی منفجر شد. در اثر این انفجار مقدار عظیمی پلاسما به فضا پرتاب شد.
این رویداد منظره‌ای خیره‌کننده بر سطح ستاره منظومه ما ایجاد کرده است. اما جای نگرانی نیست؛ زیرا تهدیدی برای زمین ایجاد نمی‌کند. این آخرین رویداد از سری رویدادهای حیرت‌انگیز و عمدتاً بی‌ضرر است؛ زیرا ستاره پس از آن تا اوج چرخه ۱۱ساله خود پیش می‌رود. چرخه ۱۱ساله خورشیدی درحقیقت چرخه‌ای است که در آن قطب شمال و جنوب میدان مغناطیسی خورشید جابه‌جا می‌شوند.
این گردباد تنها بخش قابل‌مشاهده فورانی است که در سطح خورشید رخ داده. درحقیقت ساختار مغناطیسی که سبب این گردباد شده، بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که مشاهده می‌شود. از آنجا که این ستاره درخشان مانند یک توپ بزرگ از گاز و پلاسماست که از ذرات باردار تشکیل شده، حرکت این ذرات در اطراف ستاره سبب ایجاد میدان مغناطیسی می‌شود که از طریق سطح این ستاره فوران می‌کند. جالب است بدانید برخلاف گردبادهای زمین که حالتی چرخان دارند، گردبادهای خورشیدی ممکن است نچرخند!
برخی از میدان‌های مغناطیسی که به آن‌ها اشاره کردیم، عظیم هستند و در حلقه‌هایی پیچ‌خورده که از سطح این ستاره به بیرون می‌آید، گرفتار می‌شوند. این حلقه‌ها «برجستگی خورشیدی» نام دارند. علاوه بر این‌ها، گردبادهای خورشیدی نمونه دیگری از نقاطی هستند که میدان مغناطیسی نامریٔی مذکور را به سطح ستاره متصل می‌کنند.
«متیو اونز»، استاد فیزیک دانشگاه «ریدینگ» می‌گوید: «آنچه ما اینجا می‌بینیم، رشته تاج قطبی یا همان برجستگی خورشیدی یا «PCF» است. این رشته‌ها به‌طور کلی یا به فضا فوران می‌کنند و یا تجزیه می‌شوند. در مورد این گردباد می‌توان گفت هنگامی که رشته دچار گسستگی شد، ذرات باردار در نواحی دور از سطح ستاره منفجر شده و در فضا پراکنده می‌شوند. اگر این ذرات به زمین برسند، نهایتاً منجر به شفق قطبی یا اختلالاتی در شبکه برق می‌شوند.»
در کنار این ساختارهای زیبا، ما شاهد ظهور لکه‌های خورشیدی بیشتری نیز هستیم. یک لکه بزرگ خورشیدی اخیراً روی سطح این ستاره مشاهده شده است که دانشمندان هم‌اکنون درحال مطالعه آن هستند.
