این تهیه‌کننده ادامه داد: کلاس‌های بازیگری که از دهه ۷۰ به‌وجود آمد به جز یک یا دو موسسه که حرفه‌ای عمل می‌کنند بقیه‌اش کلاهبرداری است، چون فقط از نام آدم‌های بزرگ سینما به نفع خودشان استفاده می‌کنند. از این کلاس‌ها هم به ندرت بازیگر بیرون آمده است. وی بیان کرد: پارتی خیلی کارآیی ندارد و فقط زمانی می‌تواند اثرگذار باشد که در وجود آن فرد که می‌خواهد بازیگر شود نشانه‌های بازیگری باشد در غیر این‌صورت هیچ‌کس نمی‌تواند برای او کاری انجام دهد. فرح‌بخش گفت: روزی امین حیایی و مهناز افشار را به من معرفی کردند و در فیلم‌هایم از آنها استفاده کردم، وقتی با آنها صحبت کردم متوجه شدم توان و پیش زمینه‌ای داشته‌اند. افشار در یک دفتر سینمایی دستیار مونتاژ بوده و مطالعه خوبی داشت، حیایی زمان سربازی تئاتر کار می‌کرده و سابقه اجرای نمایش‌نامه رادیویی داشته است. یا فکر می‌کنند ابوالفضل پورعرب یک شبه با «عروس» معروف شد، ولی نمی‌دانند در دانشسرا و دبیرستان درس خوانده و تعداد زیادی تئاتر روی صحنه برده است، چون هنوز شناسایی نشده بود تلاش‌های قبلی‌اش را جزو پرونده‌اش حساب نمی‌کنند. نقش‌آفرینی نیاز به مطالعه، تحقیق و تلاش فراوان دارد و از عهده هرکسی بر نمی‌آید. فرح‌بخش درباره نقش‌فروشی برخی کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها گفت: همه من را می‌شناسند، چند پیشنهاد وجود دارد که اگر به من بدهند از دفترم بیرونشان می‌کنم یکی از آنها خریدن نقش است، چون توهین می‌دانم. البته که تهیه‌کننده و کارگردان حرفه‌ای چنین کاری نمی‌کند. به این علت به جوان‌ها می‌گویم برای بازیگر شدن پول ندهید، چون جز اینکه پول‌تان را بخورند پیامد دیگری ندارد.
