هالینگر مبنای فلسفی تاریخنگاری میلر را بررسی کرده و نشان داده است که صورتبندی مسائل در نزد میلر از تنشهایی میان مفاهیم «آگاهانه» و «مکانیکی» و میان «درک» و «رمز و راز» نشات میگیرد. از دیدگاه میلر، جهان مکانیکی از اخلاقیات و هدف عاری و ناسازگار با زیبایی و اخلاق آگاهانه بود. در مقابل، در قلمرو «آگاهی» انگیزه شناخت جهان محسوس در کنترل قوانین است و این امر در رقابت با ایمان مذهبی است که در کنترل قادر متعال است. تاریخشناسی میلر با تاکید وی بر موضوع توسعه بسط مییابد و او تاریخ را مجموعههایی مداوم از تعاملات بین اشکال فرهنگ سنتی و شرایط محیطی بیواسطه میداند. از دید وی فرهنگ را نمیتوان فقط مقولهای دانست که محصول محیط باشد، بلکه خود عاملی فعال در تعاملات پیشگفته است و جستوجوی «شناخت تاریخی» خود بر مبنای این تعامل پیش میرود. از همین رو هم پوزیتویسم و هم نسبیگرایی در نزد وی مردود است. تلاشهای میلر برای کشف و عیانسازی احساسات و ایدههای دینی معیاری جدید پیش روی تاریخ نگاری روشنفکری قرار میدهد و آثار وی بر مورخان حوزههایی چون مطالعات پیوریتن و مباحث نظریه روایت تاثیرگذار بوده است. او در مهمترین کتابش یعنی «ذهنیت نیوانگلندی: قرن هفدهم» رویکردی فرهنگی را برای بررسی دنیای پیوریتنها در پیش میگیرد و از شیوه مورخان پیشین که از تبیین روانشناختی و اقتصادی برای بررسی این قشر بهره میبرند، پیروی نمیکند. برخی از کتابهای وی به قرار ذیل است: «راست آیینی در ماساچوست»، «جاناتان ادواردز»، «دین و آزادی اندیشه»، «اندیشه آمریکایی: از جنگ داخلی تا جنگ جهانی اول» و «ملت طبیعت».
