سپس به دانشگاه هایدلبرگ رفت و در آنجا تحت تاثیر مطالعات تاریخ اقتصادی قرار گرفت. در ۱۸۸۵ بهعنوان مدرس به کالج لینکلن آکسفورد رفت و سه سال بعد که ازدواج کرد با همسرش راهی کانادا شد و تا ۱۸۹۲ استاد اقتصاد سیاسی و تاریخ مشروطه در دانشگاه تورنتو بود. در این سال به هاروارد رفت تا نخستین استاد تاریخ اقتصادی در دنیای انگلیسی زبان باشد. در ۱۹۰۱ کرسی بازرگانی دانشگاه بیرمنگام را پذیرفت و در ۱۹۱۷ لقب شوالیه گرفت. در ۱۹۱۹ به عضویت کمیسیون سلطنتی «چشمانداز اقتصادی کشاورزی در بریتانیا» درآمد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۶ اشلی تاثیر سیاسی زیادی بر برنامههای اقتصادی دولت محافظهکار داشت و بهویژه از برنامههای جوزف چمبرلین برای اصلاح تعرفه حمایت میکرد. او در ۱۹۰۳ در کتابش با عنوان اصلاح تعرفه از این طرح پشتیبانی کرد. اشلی در کتابش با عنوان «پیشرفت طبقه کارگر آلمان در ربع آخر قرن» این بحث را به پیش میکشد که تعرفهها در آلمان باعث شده تا اشتغال تضمین شود و درآمد بیمههای اجتماعی و مستمریها را افزایش داده است. اشلی در ۱۹۲۵ از کرسی تجارت دانشگاه بیرمنگام کنارهگیری کرد. با این حال در شکلگیری انجمن تاریخ اقتصادی نقش برجستهای ایفا کرد. وی در ۲۳ ژوئیه ۱۹۲۷ درگذشت. برخی از آثار او عبارتند از: «مقدمهای بر تاریخ و نظریه اقتصادی انگلیسی؛ بخش ۱: اعصار میانه»، «بازسازی ریکاردو»، «بررسیهای تاریخی و اقتصادی»، «طلا و قیمتها» و «سازماندهی اقتصادی انگلستان: تاریخچه کلی».
