به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از خبرگزاری فرانسه، اَندرو بیتی، خبرنگار خبرگزاری فرانسه در کاخ سفید، از سیدنی نوشت: هجوم تظاهرکنندگان حامی ترامپ به کاخ سفید، ضربه بسیار سختی به وجهه بین المللی آمریکا وارد آورد و سبب حیرت متحدان و تمسخر رقبایش شد.
پس از نمایش یک گروه از طرفداران قدرت حاکم که برای لغو نتیجه انتخابات به ساختمان یک پارلمان یورش بردند، دیپلمات‌های آمریکایی بلافاصله برای نوشتن بیانیه‌هایی در محکومیت این اقدام تعجیل کردند.
اما پس از هرج و مرجی که در ساختمان کنگره مشاهده شد، نقش‌ها برعکس شد و این بار این پایتخت‌های خارجی بودند که برای برقراری آرامش، فراخوان و حتی به اتباع خود هشدار دادند. برای مثال می‌توان به استرالیا اشاره کرد که درباره «خشونت بالقوه» در آمریکا ابراز نگرانی کرد.
این حادثه برای کشوری که بیش از یک قرن است همواره در هر آزمونی، فضایل دموکراسی خود را ستوده، و رونالد ریگان رئیس جمهور اسبق آمریکا آن را همانند «شهری که بر روی تپه می‌درخشد، توصیف کرده» شرم آور است؛ و حالا مدتهاست درباره این تصویر از آمریکا اتفاق نظر وجود ندارد. اما پس از چهار سال ریاست جمهوری ترامپ، دیگر همین چند ساعت کافی بود تا آمریکا کاملا از عرش به فرش بیفتد. به طوری که جرج دبلیو بوش، رئیس جمهور اسبق آمریکا، خود از این نمایش که در شأن یک «جمهوری موز» است حیرت زده شد. جمهوری موز به کشور‌هایی با نظام ناپایدار و کم توسعه یافته اشاره دارد.
در خارج، برخی حوادث تاریخی را به میان کشیدند تا آن را با حمله بی سابقه به نماد دموکراسی آمریکا (کنگره) مقایسه کنند.
هایکو ماس وزیر امور خارجه آلمان آن را با آتش سوزی ساختمان رایشس تاگ (ساختمان پارلمان آلمان) در دوره نازی مقایسه کرد. این درحالی است که روزنامه ایتالیایی رپوبلیکا آن را مشابه «راهپیمایی فاشیست‌ها به سمت رم» به دستور بنیتو موسولینی دانست. فراتر از شوکی که این حوادث داشت، شمار بسیاری درباره تأثیر دراز مدت این حادثه بر تصویر نخستین قدرت جهانی نگران شدند.
بن رودز مشاور دیپلماتیک باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا هشدار داد «آمریکائی‌ها نباید دچار توهم شوند. تصاویر امروز، همانند ریاست جمهوری ترامپ، درک از ایالت متحده آمریکا در جهان را به شکلی دائم تغییر می‌دهد». وی افزود: «آنچه تأسف بار است، ضربه به دموکراسی در زمانی اتفاق افتاد که عوامگرایی در همه قاره‌ها رو به افزایش است».
با همه اینها، ابراز همدردی با آمریکا، پس از آشوب در ساختمان کنگره، تقریبا همگانی بود. برای برخی این حادثه فرصتی برای انتقام جویی از آمریکا، با لحنی آرام یا با لحنی حیله گرایانه و تمسخر آمیز، بود. خورخه آرئازا وزیر امور خارجه ونزوئلا، با تقلید از بیانیه‌هایی که اغلب واشنگتن منتشر می‌کند، از این خشونت ابراز «نگرانی» کرد و آمریکا را به پیش گرفتن «راه ثبات و عدالت اجتماعی» فراخواند.
حسن روحانی رئیس جمهور ایران نیز این حادثه را گواهی بر اینکه دموکراسی غرب «شکننده و آسیب پذیر» است، دانست؛ و یک روز پس از عملیات گسترده دستگیری فعالان حامی دموکراسی در هنگ کنگ، که واشنگتن آن را محکوم کرد، روزنامه ملی گرای چینی گلوبال تایمز با لاف زنی می‌نویسد «حباب +دموکراسی و آزادی+ ترکید».
مایک گلگر، نماینده جمهوریخواه ویسکانسین، تنها با ابراز تأسف گفت: «اگر ما باور کنیم که کشور‌های دیگر در این لحظه به ما نگاه نمی‌کنند، اگر باور کنیم که حزب کمونیست چین در حال تمسخر ما نیست، بنابراین ما به خود دروغ گفته ایم».
برخی از متحدان آمریکا مانند سایمن کوونی وزیر امور خارجه ایرلند به خوبی در صدد بودند تا برای کاستن تأثیر این حادثه، بر این تأکید کنند که مشکل از دونالد ترامپ است و بازتاب دموکراسی آمریکایی نیست.

وی گفت: «باید این حادثه را چنین توصیف کرد: حمله عمدی به دموکراسی توسط رئیس جمهور فعلی و هوادارانش».