از جمله تاکسیهای روباتی یا روبوتاکسیهای اصلی و مهم در چین میتوان به اتو ایکس، بایدو، دیپروت.آی، دیدی، مومنتا، پونی.آی و ویراید اشاره کرد. اکثر این استارتآپها در طرحهای آزمایشی خودرانها یا تاکسیهای روباتی، یک راننده جهت احتیاط و حفظ ایمنی گماشتهاند. در اصطلاح به این رانندگان طرح آزمایشی خودران testing drivered گفته میشود. این طرحهای آزمایشی ابتدا در مسیرهای خاص و مناطقی اجرا میشود که امکان گسترش فعالیت در مقیاسی بزرگتر فراهم است. در این سامانهها انواعی از وانتهای خودران، ونهای حمل بار، اتوبوسهای شهری و روبوتاکسیها به خدمت گرفته شدهاند. برخی شرایط برای خودرانها به طور خاص به کشور چین اختصاص دارد. شرایط جادهای در چین به شدت متنوع و متفاوت است. برای مثال خودرانی که بتواند از پس پارک در حومه شنژن بر آید به راحتی در روستاها از پس رفت و آمد بر خواهد آمد. استانهای مختلف در چین از لحاظ مقررات برای خودرانها با هم فرق دارند، حتی نواحی مختلف در داخل یک شهر هم قوانین متفاوتی دارند. خودرانی که بدون نیاز به راننده در یک شهر در حال رفت و آمد است لزوما از لحاظ فنی پیشرفتهتر از خودرانهای شهرهای دیگر نیست. مسوولان شهری برخی از استانها دیدگاه سهلگیرانهتری نسبت به خودرانها دارند. برخی از مسوولان، حملونقل هوشمندانهتری را هدفگذاری و راهبردهای رشد را در نظر دارند. در نتیجه از استارتآپهای بخش خودران حمایت بیشتری کرده و در حوزه اختیارات خود امکان تردد خودرانها بدون راننده را بیشتر فراهم میکنند. حمایتهای دولتی هم اشکال مختلفی به خود میگیرد و از معافیت مالیاتی گرفته تا تغییر کاربری زمین یا استفاده از فضای اداری ارزان، از جمله حمایتها و تشویقهای حکومتی است. برای همین هم اکثر استارتآپهای خودران بزرگ بیشتر در شهرهای با امکانات بالا مثل شنژن، گوانگژو، شانگهای و سوژو متمرکز شدهاند. مسوولان محلی در چین معمولا زونهای آزمایشی خاصی را برای آزمایش فناوریهای نوآورانه مثل خودرانها اختصاص میدهند. در این زونهای خاص، محدودیتها و قوانین سختگیرانه کمتر دست و پای فناوریهای جدید را میبندند. در حال حاضر، هیچ شهری در چین مجوز روبوتاکسیها یا تاکسیها روباتی را بدون حضور راننده به دلیل حفظ ایمنی صادر نکرده است. درست شبیه شهر سانفرانسیسکو در آمریکا که دو خودران وایمو و کروز با حضور یک راننده برای حفظ ایمنی، مجوز تردد و حمل بار و مسافر را پیدا کردهاند.
