در دهه ۷۰ و در شرایطی که فوتبال ایران در قبضه علی پروین بود، سازمان تربیت بدنی وقت با صدور حکمی برای داریوش مصطفوی، او را به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال انتخاب کرد.
مصطفوی در نخستین اقدام برای رقابت های جام ملت های آسیا که در امارات برگزار می شد باید سرمربی تیم ملی را انتخاب می کرد. میان گزینه های موجود شاید کمتر کسی تصور می کرد حکم سرمربیگری تیم ملی برای محمد مایلی کهن امضا شود.
در آن زمان گفته می شد مصطفوی دخل و تصرف چندانی در انتخاب مایلی کهن نداشت و این حکم صرفا با مداخله سعید فائقی معاون فنی وقت سازمان تریبت بدنی صادر شد.
هر چه بود اینکه مایلی کهن با نسلی از بازیکنان مستعد و جوان در تیم ملی مواجه بود و درخشش ملی پوشان در جام ملت ها، پایه گذار صعود تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه محسوب می شد.
در آن سال ها اما مایلی کهن دو دستیار در تیم ملی انتخاب کرد؛ یکی نادر فریادشیران که همچنان رفیق درجه یک مایلی کهن محسوب می شود و دیگری همان طور که در عکس ملاحظه می کنید مجیدی جهانپور از مربیان وکارشناسان خوب فوتبال گیلان کنار مایلی کهن قرار گرفتند و در اوج رقابت های مقدماتی جام جهانی نیز از سمت خود کنار رفتند.
