به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از ساینسدیلی، پژوهشی که در "دانشگاه کالیفرنیا، دیویس"(UC Davis) انجام شده است، نشان میدهد که "آنتیبادیهای مونوکلونال" یا «پادتنهای تکدودمانی»، از میمونهای "ماکاک" پیر و مبتلا به دیابت در برابر کووید-۱۹ محافظت میکنند و نشانههای التهاب را به ویژه در مایع مغزی-نخاعی کاهش میدهند.
به گفته پژوهشگران، دادههای این پژوهش نشان میدهند که آنتیبادیهای خنثیکننده، از پیامدهای نامطلوب التهابی ابتلا به کروناویروس پیشگیری میکنند. نتایج این پژوهش توضیح میدهند که آنتیبادیهای مورد استفاده به واسطه واکسن یا به عنوان درمان، چگونه میتوانند بر روند بیماری تاثیر بگذارند. همچنین، این پژوهش نشان میدهد که پادتنها را میتوان به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای افراد در معرض خطر از جمله سالمندانی که در خانه سالمندان نگهداری میشوند، تجویز کرد.
"اسمیتا ایر"، استاد آسیبشناسی، میکروبیولوژی و ایمنیشناسی دانشگاه کالیفرنیا، دیویس و از پژوهشگران این پروژه گفت: کووید-۱۹ در افراد مسن و افراد مبتلا به بیماریهای پیشزمینهای، شدیدتر است. احتمال سرکوب ایمنی در افراد مسن و افراد مبتلا به دیابت، بیشتر است اما اگر سطح آنتیبادی به اندازه کافی افزایش یابد، میتوان از عفونت شدید جلوگیری کرد.
واکنشهای ایمنی ناشی از واکسن، در پیشگیری از بیماریهای شدید و مرگ و میر، بسیار موثر هستند اما یک واکنش ایمنی التهابی شدید نیز میتواند مسئول بسیاری از آسیبهای ناشی از عفونت شدید باشد. ایر ادامه داد: ما میخواهیم عوامل تعیینکننده ایمنی را بشناسیم.
آزمایش موفقیتآمیز چهار واکسن کرونا از نوع DNA در آمریکا روی نخستیسانان
ایر و همکارانش در این پژوهش، دو آنتیبادی مونوکلونال انسانی را مورد بررسی قرار دادند که پروتئین خوشهای یا شاخکی کروناویروس را در میمونهای ماکاک مسن و مبتلا به دیابت هدف قرار میدادند. ماکاکها در ۲۱ تا ۲۲ سالگی، معادل انسانهایی بودند که در اواسط دهه ۶۰ زندگی خود هستند. میمونها هم مانند انسانهای سالخورده، به فشار خون بالا و دیابت مبتلا بودند. پژوهشگران سه روز پیش از ابتلای میمونها به کروناویروس، به آنها پادتن تزریق کردند.
- پیشگیری از التهاب دستگاه عصبی مرکزی
ابتلا به کووید-۱۹ در میمونهای ماکاک؛ به ویژه میمونهایی که با آنتیبادیهای مونوکلونال درمان شده بودند، عموما خفیف بود. این میمونها کنترل بیشتری بر نشانههای التهاب در ریه خود داشتند.
پژوهشگران یک هفته پس از عفونت، نفوذ سلولهای تی را به مایع مغزی-نخاعی میمونهای تحت کنترل مشاهده کردند. آنها RNA ویروس را در مایع مغزی-نخاعی پیدا نکردند. ماکاکهایی که با آنتیبادیدرمان شده بودند، التهابی در مایع مغزی-نخاعی نشان ندادند.
این نشانههای التهاب در دستگاه عصبی مرکزی ممکن است با نشانههای عصبی کووید-۱۹ در انسان و بروز کووید-۱۹ طولانی که نشانههای آن تا ماهها پس از ابتلا باقی میمانند، مرتبط باشند.
این پژوهش، در مجله "Cell Reports" به چاپ رسید.
