امیر سراییمقدم درباره پیگیری مستندهای نیمهتمام اکبر عالمی میگوید: ایشان در حال ساخت دو مستند درباره پتروشیمی بودند که تقریبا به مراحل فنی رسیده بود و در این مدتی که از فوت آقای عالمی میگذرد، تدوین و کارهای نهایی آنها انجام و به کارفرما تحویل داده شدند.
او درباره مستندی که مرحوم عالمی در بیمارستان و در روزهای کرونایی سال قبل مشغول ساخت آن بود هم توضیح میدهد: قرار بود این مستند در پنج شهر مختلف کشور ساخته شود که بخشهای مربوط به تهران را خودشان فیلمبرداری کردند؛ اما چهار شهر دیگر باقی مانده که مسوولیت تکمیل مستند برعهده من است. برای ادامه فیلمبرداری باید صبر میکردیم تا واکسیناسیون در کشور کمی پیشرفت داشته باشد و برهمین اساس از آذرماه فیلمبرداری را شروع خواهم کرد. وی پیشتر درباره موضوع این مستند به «ایسنا» گفته بود: این فیلم درباره دستگاههای ماموگرافی است که شرکت فوجی ژاپن به ایران داده بود. همانطور که میدانیم سرطان سینه یکی از شایعترین انواع سرطانهاست و این دستگاه بسیار پیشرفته قدرت تشخیص زیاد و سریعی در این بیماری دارد. این دستگاهها به ۵۰ نقطه ایران فرستاده شدهاند که برای نمونه به چند شهر سفر خواهیم کرد. آقای عالمی نگاهی انسانی در این فیلم داشتند و از این جهت موضوع برایشان جالب بود که تشخیص سریع بیماری چطور به نجات جان انسانها کمک میکند. علاوه براین رابطه دوستی کهن بین ملتهای ایران و ژاپن هم موضوع دیگری است که در این مستند مورد توجه ایشان بود. اکبر عالمی، متولد تیر ۱۳۲۴ در اهواز، فارغالتحصیل رشته سینما با مدرک دکترا از انگلستان بود که علاوه برمستندسازی، تالیف و ترجمه آثاری در حوزه سینما و عکاسی هم در کارنامه دارد. در سالهای دهه ۷۰ هم مجری برنامه «هنر هفتم» بود. او بهدلیل ابتلا به ویروس کرونا بامداد سهشنبه ۲۲ مهرماه در بیمارستان درگذشت.
