به گزارش مشرق، از قدیم الایام رسیدن به عناوین سریع‌ترین و قوی‌ترین ورزشکار دنیا در همه ادوار المپیک از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. پیش از حکمرانی لاشا تالاخادزه گرجی، ایران در سه المپیک صاحب عنوان قوی‌ترین مرد جهان شد. حسین رضازاده در المپیک‌های ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۴ آتن و بهداد سلیمی نیز در المپیک ۲۰۱۲ لندن صاحب مدال طلای دسته فوق‌سنگین شدند.
رضازاده در شرایطی که شانس اصلی طلای المپیک ۲۰۰۸ پکن محسوب می‌شد، طبق آنچه بیماری ناشی از تمرینات سنگین و سال‌ها رقابت در عرصه وزنه‌برداری عنوان شد، به چین نرفت و رشید شریفی جای او را در تیم اعزامی گرفت. در المپیک ۲۰۱۶ ریو، در حالی که همه روی مدال طلای دوم بهداد سلیمی حساب کرده بودند، این لاشا تالاخادزه گرجستانی بود که قهرمان المپیک شد و از آن پس بر دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداری دنیا حکمرانی کرده است.
بیشتر بخوانید:
تالاخادزه: قدرت من راز پیچیده ای ندارد
این وزنه‌بردار در حالی که علی داودی نماینده کشورمان ۲۰۰ کیلو در یک‌ضرب، ۲۴۱ کیلو در دوضرب و مجموع ۴۴۱ کیلوگرم در این دسته با مدال نقره به کار خود خاتمه داد، لاشا تالاخادزه با ۲۲۳ کیلوگرم در یک‌ضرب، ۲۶۵ کیلوگرم در دوضرب و مجموع ۴۸۸ کیلوگرم به مدال طلای این دسته رسید که رکورد فوق‌العاده‌ای برای او و وزنه‌برداری دنیا محسوب می‌شود.
او که طی این سال‌ها بارها و بارها رکورد دنیا را جابه‌جا کرده، در این المپیک نیز رکورد جهان که دست خودش بود را در هر سه بخش ارتقا داد. حالا سؤال اینجاست که آیا لاشا تالاخادزه گرجستانی می‌تواند اولین وزنه‌بردار کره زمین باشد که رکورد ۵۰۰ کیلوگرم را از خود بر جای می‌گذارد؟ او حالا تنها ۱۲ کیلوگرم با این رکورد رؤیایی و جاودانه فاصله دارد، در حالی که دو طلای المپیک و چهار طلای قهرمانی جهان در کارنامه‌اش دیده شده و اکنون ۲۸ ساله است.
تالاخادزه از سال ۲۰۱۵ به این طرف تمامی طلاهای توزیع شده در دسته فوق سنگین وزنه‌برداری در مسابقات المپیک، جهانی و قهرمانی اروپا را از آن خود کرده است.
او دو ماه دیگر نیز این فرصت را خواهد داشت تا مدال طلای دیگری را در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ که در وطن خودش برگزار می‌شود، به دست آورد. او شاید بخواهد بخشی از ۱۲ کیلوگرم فاصله تا رسیدن به رکورد رؤیایی را در مسابقاتی که در کشور خودش برگزار می‌شود، طی کند.
