آرتین زهرابی؛ نجمه خدمتی تیرانداز تیم ملی ایران در المپیک توکیو، دوبار اشک ریخت؛ نخست بابت قهرمانی جواد فروغی احساساتی شد و آن عکس های به شدت ناب از او و هم تیمی اش به یادگار ماند و دوم برای شکست خودش غصه خورد و ناراحتی اش را ابراز کرد.
برای اینکه تعارفات مرسوم را کنار بگذاریم خیلی ساده می گوییم که هیچ ورزشکاری نباید به خاطر مدال های نگرفته اش اشک بریزد. مردم ایران از این کاروان المپیک توقع معجزه ندارند و قرار هم نبود مدال های ما در توکیو سر به فلک بزند؛ تا امروز فقط یک مدال گرفتیم و از نجمه خدمتی نیز انتظار شق القمر نداشتیم.
تمرکز این ورزشکار ایرانی چنان که خودش می گوید روی تفنگ بادی بود اما بر اساس تصمیم اتخاذ شده، تیراندازی با تفنگ ۵۰ متر در المپیک به او تحمیل شد! در واقع نجمه خدمتی، فدراسیون تیراندازی را مسول این اتفاق معرفی کرد؛ با این همه مشخص نبود حتی اگر او در رشته تخصصی خودش هم شرکت می کرد در المپیک مدال می گرفت.
توصیه نخست ما همان است که گفتیم؛ برای مدال هایی که نمی گیریم هرگز اشک نریزیم و گریه و فضای احساساتی را بگذاریم برای زمانی که روی سکوی قهرمانی می رویم. اگر خطایی از فدراسیون سر می زند یا موردی به ورزشکاران تحمیل می شود هم باید در همان مقطع زمانی به افکار عمومی اعلام و اطلاع رسانی شود.
اشک و آه و ابراز ناراحتی پس از ناکامی در المپیک دیگری دوای درد نیست؛ خانم خدمتی هم در این المپیک ناکام نبود؛ شرکت کننده ای بود که همه توانش را گذاشت و سعی کرد نماینده شایسته تیم ملی ایران باشد.
بیشتر بخوانید:
