مهراوه شریفی نیا با انتشار این عکس نوشت:آقای بهبهانی‌نیای عزیز!

دو سال عاشقانه در جانِ کیمیایی که شما نوشتید، زندگی کردم. با کیمیای شما در کنار خامی و غرور و هیجان‌زدگی و پختگی و عشق، زیستن در جنگ را تجربه کردم؛ جنگی که در خاطره‌ی خودِ واقعی‌ام چیزی جز هراس از آژیر و شیشه‌های شکسته نبود.

کیمیای شما ولی، مرا به درکِ عمیقی از شهامت و اندوه مبتلا کرد. اندوهی که از سوزانندگیِ شعله‌های آتشِ هشت ساله برمی‌خاست. شهامتی که از نگاهِ میهن‌پرستان ساطع می‌شد. درک عمیقی که تا همین امروز دم و بازدمم به آن آغشته است و دوستش دارم، هرچند با اشک، هرچند با بغض.