ابوالفضل مکرمی‌فر روز یکشنبه با اعلام این مطلب به خبرنگار ایرنا افزود: این اثر به شماره ۲۲۳۳ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس ملی کشور به ثبت رسیده است.
وی گفت: زبان ها، گویش ها و لهجه ها از جمله مهمترین عناصر میراث فرهنگی ناملموس هر ملت و قومی است که ارزش‌های هویتی فرهنگی بی شماری را در درون خود حفظ و آنها را به نسلهای آینده منتقل می‌کند.
وی ادامه داد: اندیشه‌ها، باورها، پیامها و تجربه‌های تاریخی جوامع هویت دار فرهنگی در بستر همین عناصر زبانی قرار می‌گیرند بنابراین شناسایی، مستندسازی و ثبت گونه های مختلف زبانی ایران به عنوان بخش مهمی از میراث ناملموس کشور حائز اهمیت است؛ البته معمولا گفتگو با زبان مادری برای هر شخصی خوشایندتر و دلچسب تر است.
مدیرکل میراث فرهنگی خراسان رضوی اظهار کرد: در خراسان رضوی از دیرهنگام زبانها، گویش‌ها و لهجه‌های زیادی رواج داشته است که گویشِ سبزواری یکی از گویش‌های قدیمی و اصیل منشعب از زبان فارسی است که در غرب استانِ خراسان رضوی و در شهرستان‌های سبزوار، جغتای، خوشاب، داورزن و ششتمد به عنوان گویش ارتباطی مردم این مناطق رواج دارد.
وی افزود: این گویش با گونۀ زبانی فارسی رسمی تفاوتهای آوایی، واژگانی، صرفی و نحوی دارد به شکلی که فهم برخی واژگان آن برای سخنورانِ زبان رسمی تقریبا دشوار است.
وی ادامه داد: این گویش همچون اغلب گویش‌های متنوع دیگر، تحت تاثیر زبان فارسی معیار به عنوان زبان ملی، در معرض خطر فراموشی و یا فرسایش قرار گرفته است. برنامه مستندسازی و ثبت ملی این گویش‌ها، تلاشی است که به منظور استمرار رواج آنها به عنوان ارزش‌های هویتی و فرهنگی موثر خواهد بود.
مکرمی فر اظهار کرد: در بررسی و مستندسازی این گویش زمینه‌های زبان‌شناختی در سطح آوایی، واژگانی، صرف و نحو و مستندات مردم‌شناختی و گونه‌های ادبیات شفاهی همچون ترانه، لالایی و ضرب المثل مورد توجه قرار گرفته است.
