«مدیران قبلی شهر را می‌فروختند و ما این کار را نخواهیم کرد، شفاف عمل خواهیم نمود و با فساد مبارزه خواهیم کرد»؛ این‌ها شعار‌های کلیدی در شکل گیری شورای فعلی شهر تهران است. شورایی که واپسین روز‌های عمرش را سپری می‌کند و زمان آن رسیده که ببینیم چقدر به وعده هایش عمل کرده است.

به گزارش «تابناک»، شورای پنجم شهر تهران در حالی بر سر کار آمد که از جمله شعارهایش در دوران انتخابات، تاکید بر فساد ستیزی بود؛ فسادی که تاکید داشتند بسیار وسیع بوده تا جایی که از یکسو موجب بدهکار شدن شهرداری شده و از سوی دیگر موجب بروز اشکالاتی بنیادین و اساسی از جمله شهر فروشی شده است که در نتیجه همراهی مدیریت شهری ممکن شده و بایستی متوقف شود.

اما این شعار چقدر محقق شد و آیا به توقف شهر فروشی رسید؟ سیدهومان حسینی، کارشناس مدیریت شهری در پاسخ به این سوال می‌گوید: اساساً آیتمی به اسم شهرفروشی نداریم و این عبارت بعد از شکل‌گیری شورای پنجم به ادبیات مدیریت شهری اضافه شده است. در کل منظور این است که اداره شهر از طریق فروش منابع مادی آن از قبیل تراکم، زمین و واگذاری پروژه‌های مشارکتی است که بایستی با منابع پایدار جایگزین شوند.

 

وی می‌افزاید: با نگاهی به بودجه سال ۹۶ شهرداری تهران که مصوب شورای قبلی‌ست، پی می‌بریم که سهم آیتم‌های مباحث شهرسازی، پروژه‌های مشارکتی و فروش املاک در آن ٣٠/١٤، ٨/١٩ و ٧/٣٧ درصد بوده است، این حالی که سهم این آیتم‌ها در بودجه سال ۹۹ به ترتیب ۳۰/۷۸، ۱۰/۸۱ و ۷/۸۵ درصد شده که افزایش نشان می‌دهد؛ آنقدر چشمگیر که می‌بینیم سهم این آیتم‌ها در بودجه سال ۱۴۰۰ تقریبا معادل ۶۰% کل بودجه است.

این عضو هیات علمی در ادامه می‌گوید: تامل در این آمار‌ها نشان می‌دهد که مدیریت دوره پنجم به‌رغم شعار‌های فراوان، اسیر سیاسی‌کاری و بی‌برنامگی است و نه تنها گره‌ای از مشکلات درآمدی شهرداری باز نکرده که حتی باعث فرصت‌سوزی نیز شده است. افزون بر این، دقت در بودجه حکایت از تغییر صوری برخی آیتم‌ها دارد که شائبه پنهان کاری ایجاد می‌کند. این در حالی است که «شفافیت» یکی دیگر از شعار‌های کلیدی این شورا در مسیر انتخابات بود که در آن هم به رغم برخی تلاش ها، نمره قبولی نگرفتند.

حسینی می‌افزاید: البته باید توجه داشته باشیم که حذف آیتم‌های یاد شده در شرایط فعلی جامعه امری بسیار مشکل است ولی می‌توان با برنامه‌ریزی مشخص و در یک بازه زمانی معقول میان مدت و حتی بلندمدت سهم این منابع ناپایدار را کاهش داده و به دنبال ایجاد منابع پایدار درآمدی بود چراکه متاسفانه شهرداری تهران در شرایط فعلی با ابر چالش درآمد‌های پایدار مواجه است، چون منابع درآمدی آن -ولو ناپایدار- در حال تمام شدن است و زیرساخت‌های قانونی، اقتصادی و حتی اجتماعی برای پایدار کردن درآمد‌های آن وجود ندارد.

وی که سابقه حضور در پست‌های مدیریتی شهرداری را در کارنامه دارد، می‌افزاید: مدیران شهری آینده ضرورتا می‌بایست با پیگیری تحقق مدیریت یکپارچه شهری، تصویب لایحه مدیریت شهری و استفاده از ظرفیت‌های قوانین موجود، ابتدا هزینه‌های شهرداری را کاهش داده و سپس از طریق راه‌هایی مثل انجام خدمات مرتبط با مدیریت شهری مثل توزیع حامل‌های انرژی در میان مشترکین حوزه شهر، گردشگری شهری، تقویت ظرفیت‌های پارک‌های علم و فناوری، هوشمند سازی شهر و...، شاهد پایدار شدن درآمد‌های شهرداری باشیم.

اما تکلیف بدهی‌های فراوان شهرداری تهران و شعار‌های مجموعه فعلی مدیریت شهری در این خصوص چه شد؟ این کارشناس مدیریت شهری در این باره می‌گوید: در بحث بدهی‌های شهرداری در زمان‌های مختلف ارقام متعدد و متفاوتی را از سوی مدیران شهری شاهد بودیم به گونه‌ای که حتی رقم چند ده هزار میلیارد تومان، آن هم بدون آنکه مبانی آن صراحتا بیان شود، عنوان شده است. حال سوال این است که اگر فرض کنیم که این ادعا درست است، پس چرا سهم دیون را در بودجه سال‌های ۹۶ به بعد افزایش نداده‌اند؟

حسینی در ادامه نتیجه می‌گیرد که «یا شورا ادعایش درست نبوده و یا اینکه مطالبات مردم که به عنوان دیون شهرداری مطرح شده است، برای شورا اهمیتی نداشته است»؛ دوگانه‌ای که هر کدامش درست باشد، نشان می‌دهد که مدیریت شهری پنجم برنامه‌ای برای پرداخت دیون نداشته است و عملکرد ایشان را مثل عملکردشان در مسیر تحقق شعار‌های دیگر، زیر سوال می‌برد.