یکی از نکات قابل تاملی که به تازگی دونالد ترامپ پس از دیدار خود با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس در فلوریدای آمریکا به زبان آورد این مساله بود که وی اعلام نمود او مشکلی با حمله اسرائیل به ایران به دلیل قدرت موشکی کشورمان ندارد! در واقع، رئیس جمهور آمریکا برای نخستین بار، مساله موشکی ایران و قدرت کشورمان در این حوزه را نیز یک خط قرمز بزرگ برای واشنگتن معرفی کرد. در عین حال، ترامپ ادعا کرد که نمی توان به ایران اجازه داد که بار دیگر توانمندی های خودش را بازیابد و قدرتمند شود!
اول اینکه این موضوع که آمریکا با ایران و جلوه های مختلف قدرت کشورمان مشکل جدی دارد، بار دیگر پیش چشم همگان قرار گرفت. در واقع، آنچه رئیس جمهور آمریکا اخیرا در مورد ایران گفته به عینیترین شکل ممکن این واقعیت را فریاد می زند که مشکل آمریکا و صهیونیست ها با ایران، قدرت کشورمان است و آن ها چیزی جز یک ایرانِ ضعیف و تسلیم شده نمی خواهند.
نکته دوم اینکه پیش از این بارها و بارها گفته می شد که مشکل آمریکا با ایران صرفا در مساله هسته ای خلاصه نمی شود. در واقع، آمریکایی ها سعی دارند سنگر به سنگر جلو بیایند و اهرم های قدرت ایران را خنثی کنند. اکنون این مساله نیز به صریحترین شکل ممکن افشا شده و جهانیان به عینه شاهد آن هستند. آمریکا اهرم های مختلف قدرت ایران را برنمی تابد و برای بیاثر کردن آن ها، برنامهریزی های گسترده ای را در همراهی با متحدانش در دستورکار دارد. از این رو، اینکه دامنه تقابل آمریکا با ایران صرفا به یک مساله نظیر هسته ای خلاصه و محدود شود، یک اشتباه محاسباتی بزرگ است.
و مساله سوم اینکه رئیس جمهور آمریکا بار دیگر در طرح مواضع ضدایرانی خود، ژست حمایت از مردم ایران را گرفت. در این نقطه نیز این نکته برای چندمین بار افشا شد که مردم ایران از نگاه رهبران غربی صرفا در قالب معادلات تبلیغاتی معنا و مفهوم پیدا می کنند و افرادی نظیر ترامپ صرفا از این رهگذر سعی در مشروعیتبخشی به اقدامات و سیاست های نامشروع خود علیه کشورمان دارند.
از یاد نبریم که بخش قابل توجهی از مشکلات اقتصادی کنونی در کشورمان ریشه در تحریم های ظالمانه و غیرمنطقی غرب و به طور خاص آمریکا دارد. ورای اینها، در جریان جنگ ۱۲ روزه نیز افرادی نظیر ترامپ هیچ اهمیتی را برای شهادت بیش از ۱۲۰۰ نفر از مردم کشورمان قائل نبودند. از این رو، ژست های مردمی رهبران غربی در مورد مسائل ایران را نباید چندان جدی گرفت.
