دکتر مسعود پزشکیان در دیدار دیروزش با جمعی از سران احزاب و فعالان سیاسی مذاکره با آمریکا را رد کرد و شرایط آن را تحقیرآمیز دانست.
حتی به فرض همدلی با رئیسجمهور، این رویکرد وی، حل کردن مسئله نیست بلکه پاک کردن صورت مسئله است. اگر این حرف آقای پزشکیان را بپذیریم که آمریکا "نامرد" است، آیا عدم مذاکره با آن موجب خنثی کردن "نامردی"اش میشود یا اینکه به عکس، کشور را تحت چنان فشاری میگذارد که اقتصاد مملکت به کلی مضمحل شود؟
به نظرم جلساتی مانند جلسۀ دیروز نه کمکی به حاضران و نه کمکی به رئیس جمهور است. اینکه بیش از ۶۰ نفر دور میزی جمع شوند و جمعی از آنها چند دقیقه از زاویای متضاد از هر دری سخن بگویند، نه فقط مخرج مشترکی ندارد بلکه عین اتلاف وقت و متأسفانه بعضاً نوعی نمایش از سوی برخی حاضران است.
اگر دم و دستگاه ریاستجمهوری واقعاً خواهان اطلاع بلاواسطه از نظرات و دیدگاههای جریانهای مختلف سیاسی است، به جای این نوع برنامهها بهتر است از هر جریان بخواهد که یک نفر آدم صاحب دید و صاحب نظر و مسلط به مسائل کشور را معرفی کنند تا در یک جمع بسیار کوچک، ضمن طرح نظرات خود امکان یک بحث اقناعی با رئیسجمهور را پیدا کنند.
متأسفانه آقای پزشکیان در این وضعیت گویی در در دام پارهای امور جزئی و اجرایی افتاده است و تصویر کلان را به درستی نمیبیند. این برای شخص وی، دولت و مجموعۀ کشور بسیار خطرناک است.
آیا این یادداشت که خطابش به طور مشخص آقای پزشکیان است به اطلاع یا رؤیت وی میرسد؟ پیش از این تصور میکردم که چنین مطالبی به نحوی به رئیسجمهور منتقل میشود، اما الان میدانم که ممکن است روح او هم از چنین نقدی خبردار نشود!
