همشهری آنلاین، شقایق عرفی نژاد: جشنواره تئاتر کودک که حالا سیامین سال برگزاریاش را میگذراند، پایگاهی است برای گروههای تئاتری که در حوزه کودک کار میکنند تا بتوانند کارهایشان را روی صحنه ببرند و البته مجالی برای خانوادههای همدانی تا کودکانشان را به تماشای تئاتر بنشانند. پرستو گلستانی که امسال یکی از داوران این جشنواره است، تدوام برگزاری جشنواره در طنول سی سال را مهم ترین ویژگی آن میداند و معتقد است فارغ از این که در کدام شهر برگزار شود، باید به فکر بالا بردن کیفیت آن بود. او در این گفت وگو از شرایط برگزاری جشنواره گفته و از این که در شهر دیگری به غیر از تهران برگزار میشود، ابراز خوشحالی کرده است.
شما سالهاست که در حوزه تئاتر کودک کار میکنید و با جشنواره تئاتر کودک هم در ارتباط بوده اید. فکر میکنید جشنواره چه از نظر بالا بردن کیفیت کارها و چه شناساندن تئاتر کودک چه کمکی کرده است؟
این سی امین سالی است که جشنواره برگزار میشود. همین که از بین نرفته و ادامه دارد و همچنان برگزار میشود، خبر مسرتبخشی است، اما فقط این کافی نیست. من فکر میکنم برای بهتر شدن هر جشنوارهای باید اتفاقات دیگری بیفتد و آدمهایی دست به دست هم بدهند تا کیفیت جشنواره بالاتر برود. من تا امروز فقط دو کار در جشنواره دیده ام. ولی برای پویاتر شدن مسئولین و گروهها باید تلاش بیشتری کنند.
این که در شهر دیگری غیر از تهران برگزار میشود، به نظرتان ویژگی مثبتی است؟
به نظرم خیلی خوب است که خارج از تهران برگزار میشود. تمام اتفاقات هنری در تهران جمع شده اند و این اصلا لزومی ندارد. ما شهرهای فرهنگی زیادی داریم. خود همدان شهر بسیار فرهنگی است و این به نظرم جزو اتفاقات فرخنده است که تمرکز از تهران برداشته میشود و جشنواره تئاتر کودک در شهر دیگری غیر از تهران برگزار میشود. این فرهنگی بودن شهر خودش باعث خوشحالی است و غیر از این باعث میشود فرهنگ تئاتر دیدن برای خانوادهها جا بیفتد. در همدان همه خانودادهها میدانند که سالی یک بار این جشنواره در شهرشان برگزار میشود و میتوانند کودکان و نوجوانشان را به دیدن تئاتر ببرند.
خانوادهها واقعا چقدر درگیر این جشنواره میشوند؟
سالهای پیش استقبال خیلی خوب بود و امسال هم با این دو کاری که دیدم حضور خانوادهها در سالن واقعا خوشحال کننده بود. مشخص است که این تداومی در همدان وجود داشته باعث شده همه خانوادهها با آن آشنا شوند. میدانند سالی یک بار میتوانند کودکانشان را به دیدن تئاتر ببرند.
چقدر این جشنواره به گروهها میتواند کمک کند؟
هرجایی که این جشنواره برگزار شود، میتواند روی گروهها تأثیر داشته باشد. از نظر من آنچه مهم است این است که در تهران نیست. این جشنواره مدتی هم در اصفهان برگزار شد. همین که تمرکز از تهران برداشته شود خوب است. میتواند به شکل چرخشی در شهرهای مختلف برگزار شود.
البته خیلیها معتقدند که جشنواره باید با اسم شهری که در آن برگزار میشود، شناخته شود. زمانی که در اصفهان برگزار شد خیلیها اعتراض کردند که ما اصلا این جشنواره را با نام همدان میشناسیم.
من چندان با این صحبتها میانههای ندارم. ممکن است دیدگاههای دیگری وجود داشته باشد. ولی من این شکلی نگاه نمیکنم. به عنوان کسی که کار هنری میکند، فکر میکنم اگر چرخش داشته باشد به فرهنگسازی کمک بیشتری میکند.
بر اساس کارهایی که دیده اید، میتوانید جشنواره امسال را ارزیابی اولیه بکنید؟
فعلا نمیتوانم در این باره حرف بزنم. فقط سالهای پیش جشنواره رونق بیشتری داشت. گروههای خارجی بیشتری هم حضور داشتند. که البته دست مسئول برگزار کننده جشنواره نیست. شرایط اجتماعی اینطور ایجاب میکند. ما تحریم هستیم و دلار هم قیمتش سر به فلک میکشد. در این شرایط اگر گروهی از خارج بخواهد در جشنواره حضور داشته باشد، هزینهها بسیار برای جشنواره بالا میرود. ولی به هر حال آنچه واقعیت دارد این است که جشنواره در سالهای پیش رونق بیشتری داشت. منظورم در دوره های ۱۸ و ۱۹ و ۲۰ است. امیدوارم شرایط درست شود که دو باره به آن حس و حال پرشور و انرژی برگردیم و اجراهای خوبی ببینیم.
چه چیزی باید به جشنواره اضافه شود یا از آن کم شود که بهتر برگزار شود؟
اضافه شدن چیزی کمکی به جشنواره نمیکند. شرایط باید تغییر کند تا جشنواره پویاتر شود. باز هم برمیگردم به آنچه اول صحبت گفتم. همین که جشنواره سی سال دوام آورده است و هنوز برگزار میشود اتفاق فرخنده ای است.
