همشهری آنلاین: در جریان یک گفتوگوی مروری بر دوران حرفهایاش در جشنواره فیلم مراکش روز یکشنبه پس از دریافت جایزه بزرگداشت، فاستر یادآوری کرد که چگونه دنیرو «او را زیر بال و پر خود گرفت» و او را به کافیشاپها میبرد تا خطوط دیالوگ فیلم را تمرین کنند. اما چون دنیرو به روش بازیگری متد پایبند بود، فاستر او را نسبتاً خستهکننده یافت.
فاستر گفت: «ما دیالوگها را یک بار، دوبار و حتی سهبار تمرین میکردیم. او یکی از بزرگترین بازیگران آمریکایی است و افتخار میکنم که با او کار کردم. البته جالبترین آدم روی زمین نیست. در آن زمان، او بسیار در نقش فرو رفته بود، همانطور که در آن روزها بود. بنابراین واقعاً خستهکننده بود و یادم میآید که با او ناهار میخوردم و میگفتم، 'چه اتفاقی میافتد؟ کی میتوانم به خانه بروم؟' و او واقعاً نمیتوانست با من صحبت کند، بنابراین من با پیشخدمتها و مردم در رستورانها صحبت میکردم.»
اما فاستر و دنیرو وقتی پیشرفت داشتند که دنیرو فاستر را وارد روند آمادهسازی خود کرد. فاستر گفت: «در ناهار سوممان او بالاخره من را با بازی بداهه آشنا کرد و این چشمهایم را به روی اینکه بازیگری میتواند چه چیزی باشد، باز کرد. من فقط دیالوگها را میگفتم و منتظر دیالوگ بعدی بودم و به طور طبیعی بازی میکردم، اما ساختن یک شخصیت چیز دیگری است. و یادم میآید چقدر هیجانزده بودم، یادم میآید کمی عرق کرده، هیجانزده و خندهرو بودم و به اتاق هتل برگشتم تا با مادرم ملاقات کنم و گفتم، 'من این بصیرت را پیدا کردهام.' و فکر میکنم از آنجا، همه چیز تغییر کرد.»
فیلم «راننده تاکسی» فاستر را برای اولین بار به جشنواره فیلم کن برد، هرچند او فاش کرد که «هیچکس نمیخواست مرا ببرد چون نمیخواستند برای من هزینه کنند.» با این حال، مادرش — که همچنین مدیر او بود و او را در یک مدرسه فرانسوی در لس آنجلس ثبت نام کرده بود — اصرار داشت که او برود. فاستر گفت: «مادرم گفت، 'نه، این واقعاً مهم است. او فرانسوی صحبت میکند. این کن است!' و بنابراین ما خودمان هزینه پروازهایمان را پرداخت کردیم.»
فاستر با خنده به یاد آورد که دنیرو، هاروی کایتل و اسکورسیزی «واقعا مضطرب» بودند چون شایعاتی در مورد خشونت بیش از حد فیلم و احتمال نیاز به درجهبندی X وجود داشت. فاستر گفت: «همه ما با هم کنفرانس خبری داشتیم، اما پس از آن، همه خیلی ترسیدند و از اتاقهایشان در هتل دو کاپ بیرون نیامدند. بنابراین من تمام مصاحبهها را به زبان فرانسوی برای کل تیم فیلم 'راننده تاکسی' انجام دادم!»
این بازیگر ۶۳ ساله که از ۳ سالگی در تبلیغات ظاهر شده و اولین تجربه فیلم بلندش را در ۶ سالگی داشته است، همچنین درباره این واقعیت صحبت کرد که این حرفه چیزی نبود که خودش انتخاب کرده باشد. او گفت: «من هرگز انتخاب نمیکردم که بازیگر شوم، شخصیت یک بازیگر را ندارم. من کسی نیستم که بخواهم روی میز برقصم و، میدانید، برای مردم آواز بخوانم. در واقع این یک شغل بیرحم است که برای من به عنوان یک جوان انتخاب شد و من به یاد نمیآورم که شروعش کرده باشم. بنابراین همین موضوع، کار من را کمی متفاوت میکند چون من فقط برای خاطر بازیگری بازی نمیکنم. اگر در یک جزیره متروکه بودم، فکر میکنم آخرین کاری که میکردم بازیگری بود. بنابراین فقط سعی میکردم زنده بمانم.»
شاید به همین دلیل است که فاستر میگوید دست یاری خود را به سمت بازیگران کودک این عصر دراز میکند. او گفت: «احساس میکنم، صبر کنید، والدینشان کجا هستند؟ و چرا کسی به آنها نمیگوید که نباید این همه فیلم بسازند یا شاید نباید اینقدر روی فرش قرمز مست باشند؟ من میخواهم از آنها مراقبت کنم چون میدانم چقدر خطرناک است.»
او افزود: «نمیدانم چرا کسی اکنون میخواهد بازیگر شود، اگر بداند که برای عالی بودن باید با دزدیده شدن بخشی از زندگیاش مقابله کند. نمیدانم چطور میتوان این را درک کرد مگر با کاری که مادرم به من کمک کرد انجام دهم، یعنی داشتن یک مرز بسیار قوی بین زندگی خصوصی و زندگی عمومی.» با وجود اینکه بازیگر شدن را انتخاب نکرده بود، فاستر گفت که همیشه «به شخصیتهای بسیار قوی جذب شده» و تنها به دنبال نقشهای «محوری» در فیلمها بود. او شوخطبعانه گفت: «نمیخواستم خواهر کسی باشم، همسر کسی، دختر کسی، پارتنر کسی. فقط میخواستم فیلم درباره من باشد.» و افزود که او همچنین «به علاقه موج دوم فمینیستی پاسخ میداد که میگفت، 'میخواهم مهم باشم. میخواهم فیلمهایی بسازم که اهمیت دارند.'»
با اینکه فاستر به این واقعیت اشاره کرد که در بخش اول حرفه خود با بسیاری از کارگردانان زن کار نکرده بود، او فریاد زد: «اما در چهار فیلم آخر، همه آنها زن بودند!» او گفت: «یعنی واقعاً تا ۱۵ سال پیش، وقتی به فهرست فیلمهای اصلی نگاه میکردید و به نام کارگردانان میرسیدید، هرگز نام یک زن را نمیدیدم.» و سپس به سقف شیشهای که کارگردانان زن هنگام گرفتن بودجههای بزرگ با آن مواجهاند اشاره کرد. او خاطرنشان کرد: «اگر در حال ساخت فیلمی هستید که ریسک مشخصی دارد … آنها میگفتند، 'وای، هیچ زنی فیلمی به قیمت ۱۲۵ میلیون دلار کارگردانی نکرده است.'» او گفت: «ایده این بود که به زنان این فیلمهای بزرگ داده نشود اگر تجربهای نداشتند. چرا ابتدا تجربه را به زنان ندهیم؟»
با اینکه فاستر عمدتاً در سینما فعالیت کرده، بازگشتی تحسینشده به تلویزیون در سریال «کارآگاه واقعی: شب کشور» شبکه HBO داشت که برای او ۱۰ جایزه امی و گلدن گلوب به ارمغان آورد. فاستر به پلتفرمهای استریمینگ بهخاطر فراهم کردن بوم گستردهتر برای روایت داستانهای مهم مانند سفر بومیان آمریکا، ستایش کرد.
او گفت: «من این ایده را میپذیرم که در صنعت دو انتهای متضاد وجود دارد؛ یکی هالیوود اصلی، فیلمهای پخشکننده اصلی و فیلمهای مستقل بیشتر در انتهای دیگر… و سپس استریمینگ، که واقعاً نقش روایت را بر عهده گرفته است. شما میتوانید داستانهای هشتساعته یا پنجفصلی را بگیرید که در آن هر زاویه را به روشی بررسی کنید که هرگز در یک فیلم بلند نمیتوانستید.»
فاستر به فیلم ۲۰۲۳ اسکورسیزی «قاتلان ماه گل» به عنوان نمونهای از این موضوع اشاره کرد و گفت: «آنچه ما داشتیم فیلمی بسیار جالب درباره دو مرد بود که با هم رفتوآمد میکردند و با هم صحبت میکردند.»
او ادامه داد: «فکر میکنم همه هیجانزده بودند که داستان بومیان روایت شود. و آنچه پیدا کردند این بود که، 'وای، همه زنان بومی مردهاند.' آنها گفتند، 'خب، این یک فیلم بلند است، وقت نداشتیم!' اما وقت بود. یک سریال محدود هشتساعته وجود داشت که ساخته نشد، که میتوانست ساخته شود، جایی که اگر واقعاً نیاز بود تمام مردسالاری سمی را بررسی کنید، میتوانستید این کار را انجام دهید، اما میتوانستید در قسمت دوم داستان بومی را محور قرار دهید.»
این برنده دو جایزه اسکار همچنین در جشنواره مراکش حضور دارد تا آخرین فیلم خود، کمدی-هیجانی فرانسوی «یک زندگی خصوصی» ساخته ربکا زلوتوفسکی را ارائه دهد. در جریان گفتوگو، فاستر فاش کرد که قصد دارد فیلمهای بیشتری به زبان فرانسوی بسازد. او گفت: «البته، چون احساس میکنم بخشی از شخصیت من است که هرگز استفاده نمیکنم و نصف فرهنگ من، چون در یک مدرسه فرانسوی تحصیل کردهام. من خانواده جهانی فیلمسازی را دوست دارم. احساس میکنم همان افراد همان شلوار جین را پوشیدهاند و ساعت ۳ صبح از قهوه شکایت میکنند. اما همچنین به من اجازه میدهد تا باز شوم و فرهنگ جدیدی یاد بگیرم.»
فاستر گفتوگو را با بیان اینکه هنوز اهداف زیادی در حرفه خود دارد، به پایان رساند: «من تا وقتی زنده هستم فیلم خواهم ساخت.» او با افتخار گفت: «نمیتوانید اینقدر سریع از من خلاص شوید.»
این نخستین حضور فاستر در جشنواره فیلم مراکش است که از شب جمعه با حضور تعداد زیادی از ستارهها آغاز شد. در کنار رئیس جشنواره، کارگردان فیلم «انگل» بونگ جون هو، داوران امسال شامل ستاره «چهارشنبه» جنا اورتگا، بازیگر «فوریوسا» آنا تیلور-جوی و کارگردان «زندگیهای گذشته» سلین سانگ هستند.
