به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وب سایت النشره، مرکز مطالعات امنیت داخلی رژیم صهیونیستی وابسته به دانشگاه تل‌آویو در گزارش جدید خود درباره وضعیت امنیتی این رژیم، بازسازی مفاهیم اساسی در دکترین نظامی رژیم اشغالگر به ویژه مفاهیم پیروزی و پیروزی قاطع را با توجه به تحولات عمده در عرصه درگیری‌های این رژیم با فلسطینیان و اعراب از دهه ۷۰ میلادی تا چند دوره جنگ در غزه و لبنان و جنگ‌های اخیر با ایران و یمن، مورد بررسی قرار داده است.
تامیر هایمن، ژنرال بازنشسته ارتش رژیم صهیونیستی و رئیس سابق شعبه اطلاعات نظامی این رژیم که گزارش مذکور را تهیه کرده، به بررسی تغییرات فکری در درون نهاد امنیتی رژیم اشغالگر پرداخت. این تغییرات مبتنی بر درک فزاینده از این موضوع است که ابزارهای سنتی، دیگر برای پیروزی قاطع نظامی در جنگ‌های جدید علیه گروه‌های مسلح غیردولتی مؤثر نیستند.
بر اساس این گزارش، این امر توجهات را به سمت مفاهیم پیروزی سیاسی و پیروزی راهبردی به جای پیروزی نظامی معطوف می‌کند که بیانگر بحران عمیق در توانایی تل‌آویو برای تحمیل اراده خود در جنگ‌های طولانی و پیچیده است. بنابراین مفهوم پیروزی باید از چارچوب سنتی خود که مبتنی بر شکست کامل نظامی طرف مقابل و از دست دادن توانایی و اراده آن برای ادامه جنگ است، خارج شود.
در ادامه این گزارش آمده است که مفهوم جدید پیروزی به معنای دستیابی به برخی اهداف محدود بوده و به مقامات تل‌آویو اجازه می‌دهد، پایان دادن به عملیات نظامی را حتی اگر دشمن بتواند نسبتاً منسجم باقی بماند، یا برخی از عناصر قدرت خود را حفظ کند، توجیه کند. این تغییر در مفاهیم پیروزی بیانگر اذعان به این مسئله است که عرصه‌هایی که تل آویو طی دهه‌های اخیر در آنجا جنگیده، دیگر اجازه پیروزی نظامی قاطع را نمی‌دهد.
مرکز مطالعات امنیت داخلی رژیم صهیونیستی تاکید کرد: از دهه ۷۰ میلادی مقامات سیاسی تل‌آویو از درخواست برای اینکه ارتش به پیروزی قاطع علیه بازیگران غیردولتی مانند سازمان آزادی بخش فلسطین در گذشته و حماس و حزب الله در دوره کنونی دست یابد، اجتناب کرده است و در عوض، اهداف قابل تحقق را بدون گرفتار شدن در یک درگیری طولانی یا یک جنگ فرسایشی بی‌پایان تعیین می‌کند.
گزارش مذکور همچنین به یک بحران داخلی عمیق در دکترین امنیتی رژیم صهیونیستی اشاره و اعلام کرد که تل‌آویو دیگر قادر به تصور یک پیروزی کامل در جنگ‌های مدرن نیست و به یک مفهوم سیاسی از پیروزی مبتنی بر بهبود وضعیت امنیتی به جای نابودی دشمن، تکیه کرده است. البته این تغییر، پیامدهای استراتژیک گسترده‌ای دارد و تلاش‌ها را از قاطعیت نظامی به ترتیبات سیاسی خارجی معطوف می‌کند و قدرت تل آویو را با عنوان قدرتی موقت و ناقص توصیف می‌کند.
نویسنده این گزارش تصریح کرد که این وضعیت، آشکار می‌کند که تل آویو در عصر بازیگران غیردولتی با محدودیت‌های قدرت نظامی مواجه است و تلویحاً اذعان می‌کند که پیروزی استراتژیک را نمی‌توان تنها با زور به دست آورد؛ به طوری که مثلاً در غزه، حضور سیاسی و اجتماعی مداوم حماس، هرگونه پیروزی نظامی تل‌آویو را در طول زمان به فرسایش می‌کشاند.
این گزارش نتیجه می‌گیرد که پیروزی در گفتمان رژیم صهیونیستی، یک فرآیند سیاسی طولانی‌مدت است که به ترتیبات خارجی و توانایی تغییر شکل محیط منطقه‌ای وابسته است، نه یک نتیجه تضمین‌شده توسط ماشین نظامی.
