همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: سال‌هاست که در سراسر دنیا، از هالیوود تا سئول، یک الگوی نامرئی اما قدرتمند وجود دارد که زیبایی را در خطوط صاف، بینی‌های سربالا و قوس‌های‌ تراشیده‌شده خلاصه می‌کند. انگار یک خط‌کش نامرئی روی صورت آدم‌ها گذاشته‌اند تا هر برجستگی و نشانه‌ای از «تفاوت» را صاف کنند. نتیجه‌اش شد جهانی که در آن، میلیون‌ها نفر با صرف هزینه‌های گزاف و تحمل تیغ جراحی، تلاش کردند شبیه به یک فیلتر اینستاگرامی شوند؛ چهره‌هایی زیبا، اما شبیه به هم، که انگار داستان منحصربه‌فردی برای روایت کردن ندارند.

اما حالا ورق برگشته است. کارشناسان زیبایی به این نتیجه رسیده‌اند که آن برآمدگی کوچک روی بینی، یا هر ویژگی که پیش از این «نقص» نامیده می‌شد، در واقع «امضای شخصی» صورت است. بازگشت قوز بینی به معیارهای زیبایی، پیام مهمی دارد: عصرِ «استانداردسازی چهره انسان» رو به پایان است. زیبایی واقعی در سال ۲۰۲۶، نه در بی‌نقص بودن، بلکه در داشتن کاراکتر، اصالت و پذیرفتن همان چیزی است که طبیعت به ما هدیه داده است.