به گزارش بهداشت نیوز، ناصر خسروی، متخصص عفونی، گفت: ویروس آنفولانزا دارای پوشش لیپیدی در سطح خارجی و زوائد برجسته‌ای از جنس گلیکوپروتئین‌های سطحی است. این گلیکوپروتئین‌ها شامل دو نوع H و N هستند و نوع ویروس آنفولانزا در اپیدمی‌های مختلف بر اساس همین هماگلوتینین‌ها نام‌گذاری می‌شود؛ برای مثال ویروس H1N3.

وی با بیان اینکه طغیان‌های آنفولانزا در ماه‌های سرد سال بیشتر مشاهده می‌شود، گفت: ویروس آنفولانزا دارای سه نوع A، B و C است که در میان آنها، نوع A معمولاً عامل اپیدمی‌ها و پاندمی‌های گسترده است.

خسروی ادامه داد: آنفولانزای نوع B نیز ممکن است اپیدمی ایجاد کند، اما شدت آن کمتر است و این نوع ویروس فاقد مخزن حیوانی است. همچنین آنفولانزای نوع C معمولاً موجب بیماری خفیف و فاقد اهمیت بالینی می‌شود.

این متخصص عفونی افزود: علائم بالینی آنفولانزا شامل تب، گلودرد، قرمزی چشم‌ها، بدن‌درد، سرفه و… است. نکته مهم درباره این بیماری، شروع ناگهانی علائم است؛ به‌طوری‌که بیمار معمولاً زمان دقیق آغاز علائم را به یاد دارد. آنفولانزا دارای دوره کمون ۱۸ تا ۷۲ ساعت است؛ یعنی فرد در این مدت ناقل ویروس بوده و می‌تواند بیماری را منتقل کند، اما خود علائمی ندارد.

وی با اشاره به گروه‌های پرخطر خاطرنشان کرد: کودکان زیر ۵ سال، بزرگسالان بالای ۵۰ سال، افراد دارای بیماری‌های مزمن ریوی، قلبی و کبدی، بیماران تحت شیمی‌درمانی، افراد دچار چاقی شدید و همچنین بانوان باردار بیش از دیگران در معرض ابتلای به آنفولانزا قرار دارند.