به گزارش همشهری‌آنلاین، سجیل ضرباتی را در قلب تل‌آویو ثبت می‌کند؛ موشکی استثنایی در نوع، وزن و قدرت تخریب. این واقعیتی است که ارتش اسرائیل به آن اذعان کرده و فضیلت آن چیزی است که دشمنان به آن گواهی دهند.
سجیل ایرانی، یک موشک بالستیک زمین‌به‌زمین است. خطر آن در ترکیب «آمادگی سریع»، «قدرت تخریب بالا» و «دشواری در رهگیری» نهفته است که آن را به یک سلاح تهاجمی تمام‌عیار تبدیل می‌کند.
سجیل متکی بر سوخت جامد است؛ ویژگی‌ای که برخلاف موشک‌های سوخت مایع، امکان انتشار و شلیک سریع بدون نیاز به تدارکات لجستیکی پیچیده را فراهم می‌کند. اما سرعت آن؟ از ۱۳ ماخ فراتر می‌رود؛ سرعتی که سیستم‌های پدافند هوایی را در برابر مقابله با آن عاجز می‌گذارد.
خطر این موشک تا عمق خاک اسرائیل امتداد دارد، با بردی که از ۲۰۰۰ کیلومتر تجاوز می‌کند و توانایی اصابت به اهداف استراتژیک با دقتی که ضریب خطای آن را به کمتر از ۱۰ متر می‌رساند. همچنین توانایی حمل کلاهک‌های جنگی تا وزن ۱۰۰۰ کیلوگرم، اثر تخریبی آن را دوچندان می‌کند.
سجیل تنها با برد یا سرعتش سنجیده نمی‌شود، بلکه ارزش آن در تغییر استراتژیک توان موشکی ایران از «موقعیت دفاعی» به یک «معادله تهاجمی» است که محاسبات اسرائیل را به هم می‌ریزد و واشنگتن را مجبور می‌کند قبل از ورود به هر ماجراجویی، دوباره فکر کند.»
