به گزارش تابناک؛وقتی کیا تصمیم گرفت تلوراید را وارد بازار کند، هدفش روشن بود: باید وارد قلمرویی شود که سال‌ها در اختیار آمریکایی‌ها بود؛ قلمرویی که سابربن، اکسپدیشن و هایلندر سال‌ها در آن حکم‌رانی می‌کردند. اما کیا یک مسیر متفاوت انتخاب کرد. به جای تمرکز روی شتاب یا تکنولوژی‌های عجیب، روی چیزی دست گذاشت که همیشه تضمینی است: «حس اعتماد». تلوراید از همان روز اول با طراحی محکم، خطوط جدی و چهره‌ای که از دور داد می‌زند «من یک SUV واقعی‌ام»، وارد بازار شد. جالب است که بررسی‌ها نشان می‌دهد آمریکایی‌ها هنوز به همین زبان ساده و مردانهٔ طراحی دل می‌دهند. نقدهای CarandDriver و MotorTrend هم همین را گفته‌اند؛ تلوراید شبیه یک ماشین خانوادگی نیست، شبیه یک محافظ است.
این تصمیم طراحی و شخصیت‌سازی دقیقاً همان چیزی بود که بازار کم داشت. نه مثل محصولات لوکس ژاپنی خشک و محافظه‌کار است و نه مثل چینی‌ها دنبال جلب توجه. یک ترکیب درست و حساب‌شده است.
اما مهم‌تر از طراحی، کیفیت سواری تلوراید بود. روی کاغذ، همه‌چیز معمولی است: یک موتور ۳.۸ لیتری V6 با ۲۹۱ اسب‌بخار؛ نه توربو دارد، نه های‌تک است، نه اقتصادی. اما همین سادگی به نفعش تمام شد. آزمون‌های بلندمدت رسانه‌ها نشان دادند این موتور، اگرچه پرهیجان نیست، اما مطمئن و کم‌دردسر است. گیربکس ۸ سرعته هم همین‌طور؛ نه مثل ZF اروپایی‌ها نرم و وسواسی، نه مثل CVTهای مدرن چینی بی‌روح. یک گیربکس کلاسیک که می‌داند کجا معکوس بدهد و کجا نه.
به بررسی فنی دایی عزیزم که تلوراید برایم تست فنی کرده و در یک پراگراف تعریف کرده : تلوراید ماشین بسیار خوبیه ، اصلا مناسب آدم هیجانی مثل تو نیست ، در آمریکا و کانادا با توجه به قیمت بیمه و قطعات برای ما مناسب هست و در اصل شخصیت خودش را قاطی نمایش و هیجان نمی‌کند. مثل راننده‌ای است که به‌جای حرف زدن، فقط کارش را انجام می‌دهد.
اما هیچ ماشینی، حتی محبوب‌ترین‌شان، بی‌نقص نیست. تلوراید هم همین است. وقتی از زاویه فنی عمیق بررسی‌اش کنیم، چند نکته به وضوح خودش را نشان می‌دهد. اول از همه وزن و مصرف سوخت. این SUV، با اینکه موتور توربو ندارد، وزن بالایی دارد و در استفاده واقعی مصرفش کمتر از ۱۲–۱۳ لیتر نمی‌شود. در تست‌های مستقل هم معلوم شده نسخه AWD، در شیب‌ها و بار کامل، به راحتی وارد بازه ۱۴–۱۵ لیتر می‌شود. برای خانواده‌های آمریکایی شاید مهم نباشد، اما برای بازارهایی مثل ایران که قیمت بنزین و مالیات اهمیت دارد، این یعنی هزینه مالکیت بالا.
واقعیت این است که از نظر تکنولوژی، تلوراید آن‌قدرها جلو نیست. این ماشین هیچ‌وقت ادعای پرچمداری تکنولوژی نداشت، اما وقتی این‌همه رسانه تعریفش کردند، خیلی‌ها فکر کردند با نسخه کره‌ای BMW X7 طرفند. درحالی‌که سیستم‌های کمکی رانندگی‌اش خوب هستند، اما فوق‌العاده نیستند. سیستم تعلیق هم در دست‌اندازهای ریز کمی کوبش دارد، مخصوصاً روی رینگ‌های بزرگ که رسانه‌ها هم چندبار بهش اشاره کرده‌اند.
از نظر صندلی ردیف سوم هم، تلوراید اگرچه از بسیاری از رقبا بهتر است، اما هنوز برای بزرگسالان قدبلند ایدئال نیست. بیشتر برای نوجوان‌ها مناسب است. و این همان جایی است که مثلاً شورولت تراورس یا حتی هایلندر کمی دست بالا دارند.
در فضای کابین هم گرچه جنس مواد خوب است، اما اگر واقع‌بین باشیم، هنوز تا سطح لکسوس GX یا حتی پالت‌فورج‌ها فاصله دارد. این را خیلی از خبرنگارهای آمریکایی هم گفته‌اند که اگرچه طراحی داخلی جذاب است، اما در برخی جزئیات اقتصادی بودنش دیده می‌شود.
با این حال… باید یک حقیقت را پذیرفت: تلوراید به قیمتش می‌ارزد. مشکل بزرگش فقط وقتی شروع می‌شود که آن را از بازار هدف خودش خارج کنیم و بخواهیم آن را به چشم «رقیب لوکس‌ها» نگاه کنیم. در حالی که فلسفه ساختش این نبوده.
تلوراید بیشتر از اینکه «بهترین» باشد، «جذاب‌ترین انتخاب معقول» است. این همان چیزی است که بازار آمریکا دوست دارد. در بازاری که رقبا یا بیش‌ازحد بزرگ‌اند، یا بیش‌ازحد گران، یا بیش‌ازحد پیچیده، تلوراید با یک زبان ساده و یک رفتار پیش‌بینی‌پذیر می‌گوید: «من همان ماشینی هستم که خانواده‌ات لازم دارند.» نه بیشتر، نه کمتر.
در تست‌های بلندمدت دیده شده که دوام و استهلاک ماشین خوب است، اما عالی نیست. نه مثل تویوتا هایلندر افسانه‌ای، نه مثل برخی آمریکایی‌ها پرخرج. یک سطح میانی قابل اعتماد. ترمزها در سربالایی طولانی کمی داغ می‌کنند، فرمان در سرعت‌های بالا کمی سبک می‌شود، و شاسی در مسیرهای بسیار ناهموار کمی انعطاف بیش از حد نشان می‌دهد اما هیچ‌کدام در حدی نیستند که تصویر کلی ماشین را خراب کنند. چون تلوراید می‌داند قرار نیست SUV آفرودی یا اسپرت باشد. نقش خودش را بلد است و همین پایبندی به نقش باعث شده محبوب بماند.
تلوراید یک تناقض جذاب است؛ ماشینی ساده اما محبوب، نه لوکس اما باکلاس، نه اسپرت اما دوست‌داشتنی. در دنیایی که هر کمپانی سعی می‌کند با نورپردازی داخلی و صفحه‌نمایش‌های فضایی خودش را مطرح کند، تلوراید همه‌چیز را روی رفتار، کیفیت ساخت و شخصیت آرامش بنا کرده.
آیا بهترین SUV سه‌ردیفه بازار آمریکاست؟ نه.
آیا کم‌نقص‌ترین است؟ قطعاً نه.
اما آیا انتخابی مطمئن، حساب‌شده، و خوش‌فکرانه است؟ صددرصد.
تلوراید برای کسانی ساخته شده که دنبال نمایش نیستند، دنبال آرامش‌اند. دقیقا نقطه مقابل من که در حال نگارش این گزارش هستم . دارندگان تلوراید به دنبال ماشینی‌اند که وقتی خانواده را سوار می‌کنند، مطمئن باشند هر پیچ و هر سفر را با همان کیفیت روز اول تحمل می‌کند.
نه قهرمان است، نه اسطوره، اما مثل یک سرباز خوب همیشه سر وقت حاضر است، بی‌هیاهو، اما قابل اعتماد. و شاید همین دلیل محبوبیت عجیبش باشد؛ تلوراید می‌گوید برای محبوب شدن لازم نیست بهترین باشی، کافی است بدانی دقیقاً باید چطور باشی.
