به گزارش همشهری آنلاین، با وجود انتشار روزانه تصاویر دیدنی از قوچ و میش اوریال در فضای مجازی، تهدیدهای انسانی همچنان حیات وحش پارک ملی گلستان را تهدید می‌کند.
روزانه فیلم‌هایی از قوچ و میش اوریال در پارک ملی گلستان در فضای مجازی دست به دست می‌شوند؛ گروه‌های پرجنب‌وجوشی که در دل زیستگاه‌های صخره‌ای حرکت می‌کنند و رفتار اجتماعی آن‌ها توجه علاقه‌مندان و پژوهشگران را به خود جلب کرده است.
این تصاویر نه تنها چشم‌اندازهای تازه‌ای از حیات وحش ارائه می‌دهند، بلکه امیدها برای افزایش جمعیت این گونه شاخص را نیز تقویت می‌کنند. با این حال، فشارهای محیطی مانند خشکسالی و تهدیدهای انسانی همچنان تهدیدی جدی برای بقای آن‌ها محسوب می‌شود.
رویت گله قوچ اوریال در پارک ملی گلستان | ببینید
اخیرا نیز در پارک ملی گلستان فیلمی توسط فعالان محیط زیست ثبت شده است.
پارک ملی گلستان یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین مناطق حفاظت شده ایران به شمار می‌رود که در شمال کشور و در تقاطع سه استان گلستان، خراسان شمالی و سمنان قرار گرفته است. حدود ۴۰ درصد از مساحت آن در خراسان شمالی، بخش عمده‌ای در استان گلستان و بخشی نیز در استان سمنان واقع شده است. این پارک با وسعت قابل توجه و تنوع زیستی بالا، زیستگاه گونه‌های متنوعی از حیات وحش شامل آهو، شوکا، مرال، خرس، پلنگ و قوچ و میش اوریال است. در مناطق کوهپایه‌ای نیز گونه‌های کل و بز حضور دارند. تراکم گونه‌های ارزشمند و حساسیت اکولوژیک بخش‌های شرقی و جنوب شرقی پارک، اهمیت حفاظت و مدیریت صحیح زیستگاه‌ها را دوچندان می‌کند.
قوچ و میش اوریال (Ovis orientalis) یکی از گونه‌های شاخص پارک ملی گلستان است که به دلیل ارزش اکولوژیک و زیبایی ظاهری، مورد توجه پژوهشگران و علاقه‌مندان به حیات وحش قرار دارد. این گونه عمدتاً در زیستگاه‌های صخره‌ای و کوهستانی حضور دارد و نقش مهمی در زنجیره غذایی و اکوسیستم منطقه ایفا می‌کند.
با این حال، این زیستگاه‌ها تحت تأثیر تهدیدات متعددی قرار دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به بحران آب و خشکسالی، شکار غیرمجاز، تلفات جاده‌ای و بیماری اشاره کرد. این گزارش با هدف بررسی وضعیت جمعیت و رفتار قوچ و میش اوریال در پارک ملی گلستان و تحلیل تهدیدات موجود تهیه شده است.
قوچ و میش اوریال در پارک ملی گلستان عمدتاً در مناطق صخره‌ای و ارتفاعات متوسط حضور دارند. تصاویر و مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که گروه‌ها معمولاً شامل چند میش و یک یا چند قوچ بالغ هستند. تراکم جمعیت در بخش‌های شرقی و جنوب شرقی که به حوزه‌های زیستگاهی «ایران توران» و «هیرکانی» نزدیک است، بالاتر است. این مناطق به دلیل تنوع پوشش گیاهی و منابع غذایی مناسب، زیستگاه‌های ترجیحی برای اوریال به شمار می‌روند.
رفتار مشاهده شده در گروه‌های اوریال شامل چرای روزانه، حرکت گروهی و تعاملات اجتماعی میان قوچ و میش‌ها بود. قوچ‌ها غالباً نقش هدایت گروه و دفاع از قلمرو را بر عهده دارند و میش‌ها بیشتر به چرای گیاهان مرتعی و مراقبت از بره‌ها می‌پردازند. تصاویر نشان می‌دهد که گروه‌ها معمولاً در نزدیکی منابع آب مستقر می‌شوند و در طول روز در مناطق مختلف پراکنده می‌شوند.
یکی از مهم‌ترین تهدیدات برای قوچ و میش اوریال در پارک ملی گلستان، بحران آب و خشکسالی است. کمبود شدید آب در زیستگاه‌های طبیعی، به ویژه در بخش‌های جنگلی و صخره‌ای، موجب کاهش منابع تغذیه و آب برای گونه‌ها شده است. بسیاری از چشمه‌ها و رودخانه‌های داخلی پارک در طول سال‌های اخیر خشکیده‌اند و این موضوع، فشار زیادی بر جمعیت اوریال وارد کرده است.
شکار غیرمجاز نیز همچنان یک تهدید مستقیم برای جمعیت اوریال محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر، حوادث مرگبار برای محیط‌بانان نشان می‌دهد که شکارچیان غیرمجاز، امنیت حیات وحش و حفاظت‌کنندگان آن را به خطر می‌اندازند. علاوه بر این، تلفات جاده‌ای ناشی از عبور خودروها از جاده‌های ترانزیتی پارک نیز منجر به کاهش جمعیت برخی گونه‌ها، از جمله اوریال، شده است.
نتایج حاصل نشان می‌دهد که قوچ و میش اوریال در پارک ملی گلستان همچنان جمعیت قابل توجهی دارند، اما فشارهای محیطی و انسانی، تهدیدهای جدی برای بقای آن‌ها ایجاد کرده است. کاهش منابع آب ناشی از خشکسالی و بحران‌های اقلیمی، اصلی‌ترین چالش برای اوریال‌ها است و نیازمند مدیریت فعال منابع آبی و حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی است.
