آلوئه‌ورا که هزاران سال در طب سنتی فرهنگ‌های مختلف استفاده شده، امروز نیز به‌عنوان گیاهی پرکاربرد برای پوست، گوارش و کاهش التهاب شناخته می‌شود؛ با این حال کارشناسان هشدار می‌دهند مصرف بی‌رویه آن می‌تواند عوارضی به‌همراه داشته باشد.
به گزارش همشهری آنلاین، آلوئه‌ورا یا Aloe barbadensis گیاهی گوشتی و مقاوم به گرماست که قدمت استفاده درمانی آن به مصر باستان بازمی‌گردد؛ جایی که از آن با عنوان «گیاه جاودانگی» یاد می‌شد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد برگ‌های این گیاه بیش از صد نوع ترکیب فعال شامل ویتامین‌های A، C، E و گروه B، آنزیم‌ها، پلی‌ساکاریدها و آنتی‌اکسیدان‌ها را در خود دارد.
ژل آلوئه‌ورا سال‌هاست برای سوختگی‌ها و زخم‌ها استفاده می‌شود. وجود ترکیباتی مانند گلوکومانان و جیبرلین باعث تحریک تولید کلاژن و سرعت‌بخشیدن به ترمیم بافت می‌شود. مطالعات همچنین نشان می‌دهد آلوئه‌ورا می‌تواند با افزایش پروتئین‌های آنتی‌اکسیدانی، از پوست در برابر رادیکال‌های آزاد و اشعه محافظت کند.
آلوئه‌ورا با مهار مسیرهای التهابی در بدن، می‌تواند در کاهش درد و التهاب مؤثر باشد. خاصیت ضدخارش آن نیز سبب شده برای تسکین گزیدگی حشرات کاربرد داشته باشد.
مصرف خوراکی آلوئه‌ورا در برخی افراد به بهبود هضم، کاهش رفلاکس و تسکین زخم معده کمک می‌کند. به‌دلیل وجود آنتراکینون‌ها، این گیاه خاصیت ملین دارد و می‌تواند حرکات روده را افزایش دهد.
متخصصان هشدار می‌دهند مصرف نامناسب یا طولانی‌مدت آلوئه‌ورا می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک پوستی، اسهال و درد شکمی شود. از سوی دیگر این گیاه ممکن است قند خون را کاهش دهد؛ بنابراین بیماران دیابتی که دارو مصرف می‌کنند باید با احتیاط از آن استفاده کنند.
جمع‌بندی
آلوئه‌ورا با وجود فواید متعدد، یک «درمان بی‌خطر برای همه» نیست. کارشناسان توصیه می‌کنند افراد قبل از مصرف خوراکی آن، به‌ویژه اگر داروی خاصی مصرف می‌کنند، با پزشک مشورت کنند.
