دانشمندان توانستند قدیمی‌ترین توالی RNA شناخته‌شده را در یک ماموت پشمالوی جوان به نام Yuka کشف کنند. این ماموت که حدود 40 هزار سال پیش در سیبری زندگی می‌کرد، نه‌تنها به دلیل حفظ تقریباً کامل جسدش شگفت‌انگیز است، بلکه نمونه‌های عضلانی آن اطلاعات بی‌سابقه‌ای درباره فعالیت ژن‌ها در آخرین لحظات زندگی او ارائه می‌دهد. یافته‌های محققان نشان می‌دهد که مقاومت مواد ژنتیکی که پیش از این کم‌ارزش شمرده می‌شد، اکنون اطلاعات تازه‌ای درباره ژنتیک و زیست‌شناسی ماموت‌های منقرض‌شده ارائه می‌کند.
اگرچه ماموت‌های پشمالو حدود 4 هزار سال پیش به دلیل تغییرات اقلیمی ناپدید شدند، بیشتر آن‌ها در دوران آخرین عصر یخبندان زندگی کرده‌اند. بقایای آن‌ها در مناطق یخ‌زده سیبری، به‌ویژه ساحل تنگه Dmitry Laptev، به‌طور شگفت‌آوری حفظ شده است. Yuka در سال 2010 توسط شکارچیان عاج کشف شد و با وجود قد نزدیک به 3 متر و وزن تقریبی پنج تن، احتمالاً در حمله شیرهای غارزی جان خود را از دست داده است. بقایای این موجود شامل خز، عضلات، باقی‌مانده عاج‌ها، خرطوم و گوش‌های کوچک است و طی سال‌های گذشته همچنان منبع ارزشمندی برای مطالعه ژنتیک و ساختار ماموت‌ها به حساب می‌آید.
طبق گزارش‌ها در این تحقیق، پژوهشگران دانشگاه استکهلم و موزه تاریخ طبیعی سوئد توانستند RNA عضلات Yuka را بازیابی کنند. RNA یا رابونوکلئیک اسید نقش کلیدی در بیان ژن‌ها و عملکردهای زیستی دارد و تحلیل آن اطلاعاتی درباره ژن‌های فعال در لحظات آخر زندگی ماموت ارائه می‌کند. بررسی بیش از 20 هزار ژن پروتئین‌ساز نشان داد که RNAهای شناسایی‌شده مسئول ساخت عضلات و تنظیم متابولیکی مرتبط با استرس سلولی بوده‌اند. علاوه‌براین، محققان microRNAهای عضله‌محور را کشف کرده‌اند که نشان‌دهنده تنظیم ژن‌ها در همان دوره باستانی است.
ترکیب تحلیل‌های مربوط به DNA و RNA نشان داد که Yuka برخلاف تصور اولیه، نر بوده و دارای کروموزوم Y است. این کشف نه‌تنها دانش ما درباره ماموت‌های پشمالو را گسترش می‌دهد، بلکه امکان بررسی ژن‌های فعال در دیگر گونه‌های منقرض‌شده و حتی شناسایی ویروس‌های RNA باستانی مانند آنفلوآنزا و کروناویروس‌ها را فراهم می‌کند.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که RNA می‌تواند هزاران سال حفظ شود و مطالعه هم‌زمان DNA ،RNA و پروتئین موجودات دیدگاه جامع‌تری از زیست‌شناسی، تکامل و ژنتیک گونه‌های منقرض‌شده ارائه می‌کند و ابزار ارزشمندی برای حفاظت از گونه‌های در معرض خطر امروز در اختیار دانشمندان می‌گذارد.
نتایج این پژوهش در نشریه Cell منتشر شده است.
