کارشناسان می‌گویند نیمه صورتی الماس احتمالاً ابتدا شکل گرفته است، اما به گفته سلی ایتون-ماگانا، مدیر ارشد شناسایی الماس در موسسه گوهرشناسی، این بخش ممکن است در ابتدا بی‌رنگ بوده و سپس تحت فشار و تغییرات زمین‌شناسی، مانند رویدادهای کوه‌زایی میلیون‌ها سال پیش، تغییر شکل یافته و رنگ صورتی پیدا کرده باشد، در حالی که بخش بی‌رنگ بعدها شکل گرفته است.

الماس‌های صورتی بسیار نادر هستند و هنوز به‌طور کامل مشخص نیست که دقیقاً چگونه تشکیل می‌شوند. الماس‌ها بیش از ۱۶۰ کیلومتر زیر سطح زمین در گوشته شکل می‌گیرند، جایی که فشار و دمای بسیار بالا اتم‌های کربن را به شبکه‌ای محکم پیوند می‌دهد. این ساختار می‌تواند از طریق فعالیت‌های آتشفشانی سریعاً به سطح زمین برسد و الماس‌های خام را ایجاد کند.

رنگ الماس‌ها معمولاً ناشی از ناخالصی‌هایی است که در شبکه کریستالی به دام می‌افتند، اما این نادر است زیرا تنها عناصر بسیار کوچک می‌توانند وارد ساختار شوند. راه دیگر برای تغییر رنگ الماس‌ها (معمولاً به سبز) پرتوگیری طبیعی است که عناصر رادیواکتیو مانند اورانیوم باعث ایجاد خلأ در شبکه کربن می‌شوند.

اما الماس‌های صورتی محصول اختلالات ساختاری هستند؛ یعنی شبکه کریستالی آن‌ها تحت فرآیندهای زمین‌شناسی خمیده یا فشرده شده است. البته برای صورتی شدن الماس، شرایط فشار و دما باید دقیقاً مناسب باشد، زیرا تغییر شکل بیش از حد باعث قهوه‌ای شدن الماس می‌شود. به گفته لوک دوسه، زمین‌شناس ارشد دانشگاه کرتین استرالیا، «تنها تعداد کمی از الماس‌ها صورتی می‌شوند و اکثر آن‌ها قهوه‌ای هستند».