به گزارش ایمنا به نقل از لایو ساینس، مشاهدات تازه با ابزار NIRSpec تلسکوپ جیمز وب، لایه‌های یون‌سپهر و استراتوسفر زحل را هدف قرار داد؛ مناطقی که به ترتیب حدود ۱٬۱۰۰ کیلومتر و ۶۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح اسمی سیاره قرار دارند. انتظار می‌رفت این لایه‌ها تابش‌های گسترده‌ای در طول‌موج‌های فروسرخ نشان دهند، اما به‌جای آن، پژوهشگران ساختارهایی تاریک و مهره‌مانند را دیدند که با فاصله‌های زیاد از هم قرار گرفته و شاید به‌نوعی به هم مرتبط‌اند، این مهره‌ها در پلاسمای باردار یون‌سپهر به‌آرامی حرکت می‌کنند و درست زیر آن‌ها، در استراتوسفر، یک الگوی ستاره‌ای نامتقارن با چهار بازو دیده شده است. جالب آن‌که تاریک‌ترین مهره‌ها با قوی‌ترین بازوی این ستاره هم‌راستا هستند، هرچند هنوز مشخص نیست این هم‌راستایی تصادفی است یا ارتباط فیزیکی دارد.
تام استالارد از دانشگاه نورثامبریا در بریتانیا گفت: این ویژگی‌ها کامل غیرمنتظره و در حال حاضر غیرقابل توضیح هستند. او احتمال می‌دهد که مهره‌های تاریک نتیجه تعاملات پیچیده بین مگنتوسفر زحل و جو چرخان آن باشند؛ فرایندی که می‌تواند سرنخ‌های تازه‌ای درباره تبادل انرژی و شکل‌گیری شفق‌های زحل ارائه دهد.
طوفان شش‌ضلعی قطب شمال زحل نخستین بار در سال ۱۹۸۰ توسط فضاپیمای وویجر کشف شد و بعدها توسط کاسینی با جزئیات تصویربرداری شد. این ساختار عظیم، با عرض حدود ۲۹٬۰۰۰ کیلومتر، هر ۱۰ ساعت یک‌بار به دور خود می‌چرخد و شاید توسط یک جریان جتی پایدار شکل گرفته است. با این حال، رفتار لایه‌های بالایی جو بالای این طوفان هنوز به‌خوبی درک نشده است.
تیم تحقیقاتی قصد دارد مشاهدات پیگیری با جیمز وب انجام دهد، به‌ویژه که زحل اکنون در وضعیت اعتدال قرار دارد و الگوهای جوی آن ممکن است با تغییر زاویه تابش خورشید دگرگون شوند. در ۲۱ سپتامبر، زحل به نزدیک‌ترین فاصله خود از زمین می‌رسد که بهترین فرصت برای رصد این سیاره و بررسی اسرار تازه آن خواهد بود.
