همشهری آنلاین - سیدسروش طباطبایی‌پور: ویژگی منحصربه‌فرد این قورباغه توانایی خارق‌العاده‌اش در دفاع از خود است. هنگام تهدید این قورباغه زبل استخوان‌های انگشت پای خود را می‌شکند و آنها را به شکل پنجه‌های تیز از پوست بیرون می‌زند. این پنجه‌ها برخلاف پنجه‌های معمولی که از کراتین تشکیل شده‌اند، در واقع استخوان‌های تغییرشکل‌یافته‌اند.
بیشتر بخوانید:
قورت‌دادن قورباغه
مکانیزم این دفاع منحصربه‌فرد به‌گونه‌ای است که هر پنجه استخوانی به یک گره بافتی در نوک انگشت متصل است. با حمله یا تماس، قورباغه این اتصال را می‌شکند و استخوان از پوستش بیرون می‌زند. سپس با خشونت حمله و زخم‌های عمیقی در بدن مهاجم ایجاد می‌کند. شکارچیان محلی کامرون و دیگر کشورها البته از خطر این پنجه‌ها آگاه هستند و برای شکار این گونه‌ها از نیزه یا چاقوهای تیز استفاده می‌کردند.
علاوه بر این، نرهای این گونه دارای رشته‌های مویی‌شکل در اطراف بدن و پاهای عقب هستند که حاوی رگ‌های خونی‌اند. این ساختار سطح جذب اکسیژن را افزایش می‌دهد، به‌ویژه زمانی که نرها از تخم‌ها در آب محافظت می‌کنند. اگرچه مکانیسم بازگشت پنجه‌ها به حالت اولیه هنوز به‌طور کامل شناخته نشده، اما دانشمندان معتقدند بافت‌های آسیب‌دیده به‌صورت طبیعی بازسازی می‌شوند؛ قابلیتی که از توانایی‌های ترمیمی دوزیستان سرچشمه می‌گیرد.
حدود اوایل دهه ۱۹۰۰ بود که دانشمندان برای نخستین بار متوجه شدند قورباغه‌های مودار چنگال دارند؛ یک ویژگی بسیار نادر برای دوزیستان. تا اوایل دهه ۲۰۰۰ محققان کشف نکردند که اینها چنگال‌های واقعی ساخته‌شده از کراتین نیستند، بلکه استخوان‌های تغییرشکل‌یافته هستند. قورباغه ولورین نمونه‌ای نادر از سازگاری‌های دفاعی در دنیای جانوران است که هم زیست‌شناسان و هم علاقه‌مندان به طبیعت را شگفت‌زده کرده است.
