سرویس اقتصادی خبرگزاری فارس از شهرستان دشتستان: در حالی که تولید گوجه در بسیاری از مناطق سردسیر به دلیل سرمای هوا متوقف می‌شود، تولید گوجه‌فرنگی خارج از فصل یکی از مهمترین محصولات حوزه کشاورزی استان بوشهر در فصل زمستان است که بخش مهمی از نیازهای کشور را تأمین می‌کند و فرصت مناسبی برای کشاورزان و کارگران فصلی جنوب مهیا می‌کند که بتوانند درآمد مناسبی از این محصول پُر استفاده داشته باشند.

گوجه‌کارانی که رمق برداشت ندارند

در حالی که انتظار می‌رفت که قیمت گوجه سودی برای کشاورزان داشته باشد، اما بیش از ۶۰ روز است که گوجه از کشاورزان کمتر از ١۸۰۰ تومان خریداری می‌شود؛ همچنین گوجه ربی به قیمت بسیار پایین ۵۵۰ تومان به فروش می‌رسد که باتوجه‌به هزینه‌های سرسام‌آور تولید از جمله بذر، نوار آبیاری، سم، کود سبد، کارگری، ماشین‌آلات، حق دلالی و ... به‌هیچ‌وجه توجیه اقتصادی ندارد و کشاورزان ترجیح می‌دهند محصول رسیدهٔ خود را در زمین نگه دارند، به امید واهی بهبود وضعیت بازار که این امر باعث گندیدن حداقل ۲۰ تا۳۰درصد از محصولات رسیده می‌شود.

این هزینه‌ها در خصوص گوجه گلخانه‌ای حدود دو تا سه برابر است درحالی‌که گوجه درجه‌یک گلخانه با قیمت کمتر از ۲۵۰۰ تومان به فروش می‌رسد یعنی کمتر از نصف هزینه‌های ثابت و جاری تولید.

کشاورزان چه می‌گویند؟

عده‌ای کارخانه‌های رب را مقصر می‌دانستند. برخی توپ را به زمین مشکلات صادرات و دروازه‌های مرزی می‌انداختند. کشاورزی هم از دست بارفروش‌ها و میدان‌های میوه‌وتره‌بار می‌نالید.

ولی ادله آن دسته از کشاورزانی که کشت بی‌رویه و عدم ارائهٔ الگوی صحیح کشت از سوی جهاد کشاورزی و دسته دیگری عدم رعایت الگوی کشت از سوی کشاورز را عامل اصلی افت شدید قیمت می‌دانستند، منطقی‌تر به نظر می‌رسید؛ چراکه اکثر شهرستان‌های استان بخش وسیعی از مزارع قابل‌کشت خود را به گوجه‌فرنگی تخصیص داده‌اند بدون توجه به منابع محدود آب، ظرفیت اندک بازارهای هدف و عدم وجود صنایع تبدیلی در استان.

به قول آقای رجبی از گلخانه داران پیشرو دشتستان، تنها راه نجات کشاورزان از این وضعیت کنترل کشت توسط مسؤولین است. این کشاورز دوستدار محیط‌زیست بر این باور است که این مهم نه‌تنها به سود کلیهٔ کسانی است که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم با بخش کشاورزی در ارتباط‌ند، بلکه چرخهٔ طبیعت، مصرف‌کنندهٔ نهایی و نسل آینده هم از این تغییر منتفع خواهند شد.

آقای جعفری از کشاورزان کهنه‌کار و سپید موی دشتستانی با کلامی سراسر حزن می‌گوید "باتوجه‌به هزینه‌های بسیار بالای تولید گوجه‌فرنگی در سال جاری، یکی از سخت‌ترین سال‌های کشاورزی را سپری می‌کنیم و کشاورزان بیش‌ازپیش مقروض و بدهکار خواهند شد؛ بسیاری از گوجه کاران خرد (با سطح زیر کشت کم) که یقیناً کشاورزان واقعی هستند و نه دلال و سرمایه‌دار، با این شرایط در سال آینده حذف می‌شوند و از چرخهٔ تولید کنار می‌روند."

گوجه‌هایی که به حال خود رها می‌شوند

کشاورزان دشتستانی حالا مجبورند به دلیل قیمت بسیار پایین این محصول، بخش از گوجه خارج از فصل خود را که درجه یک محسوب می‌شود را به کارخانه جات رب بسپارد و بخش اعظم دیگری از گوجه را در مزارع رها کرده و در نهایت دور بریزند!

الگوی نامناسب کاشت

یقینا مدیریت این مسئله در سال جاری امکان‌پذیر نیست ولی انتظار می‌رود مسئولین امر از هم‌اکنون آستین همت خود را برای تدوین الگوی کشت صحیح سال و سنوات آینده بالا بزنند و کشاورزان را ملزم به رعایت آن کنند.

چراکه بسیار دردآور است باتوجه‌به کمبود شدید منابع آب در استان و کاهش شدید سطح آب سفره‌های زیرزمینی، این مایهٔ حیات‌بخش از ده‌ها متر زیرزمین بیرون کشیده شود و بذر گوجه‌فرنگی با هزینه‌های گزاف از هلند، چین، هند و ... تأمین شود و کشاورز درآمد ریالی بذر را به قیمت دلار خرید کند و وقت، انرژی اکثرا برای نهاده های کشاورزی اعم از کود و سم و ادوات و فرسایش خاک و سوخت و... هزینه شود که در نهایت محصول نهایی در زمین رها و دور ریخته شود.

گزارش: سروش حیدری

انتهای پیام/