به این بهانه با «امیرحسین‌چیذری» مدیر مرکز علوم ستاره‌شناسی گپ کوتاهی درباره تأثیر وجود این بمب‌ها در موزه زده‌ایم.
این سنگ‌ها چرا به بمب آتشفشان شناخته می‌شوند؟
زیرا یک بمب آتشفشانی توده‌ای از سنگ مذاب است با قطر ۶۴ میلیمتر که هنگام خروج مواد مذاب از دهانه آتشفشان از قطعات چسبناک گدازه تشکیل می‌شود. این توده‌های مذاب قبل از اینکه به زمین برسند، سرد و به تکه‌های جامد تبدیل می‌شوند و چون به سرعت سرد شده‌اند تبلور ندارند و دارای دانه‌بندی بسیارریز هستند که منجر به تشکیل سنگ آذرین می‌شود. بمب آتشفشانی می‌تواند کیلومترها دورتر از دهانه آتشفشان فرود بیاید و اغلب شکل‌های آنها دوکی، کروی و استوانه‌ای است که این اشکال متأثر از حرکات و چرخش سنگ در هواست.
آیا قبلاً در موزه دارآباد چنین سنگ‌هایی وجود داشت؟
در موزه ۳ ویترین مربوط به معرفی سنگ‌ها هست. با ورود بمب‌های آتشفشانی این بخش نیز در حال تکمیل است. چون نمونه سنگ‌های موزه محدود است. انواع سنگ‌ها از سنگ‌های رسوبی، دگرگون و آذرین وجود دارد. آنچه در بخش زمین‌شناسی خیلی اهمیت دارد وجود انواع سنگ‌های موجود در کشور است. اکنون این بمب‌ها در فضای آزاد موزه روی پایه با شناسنامه‌ای از اطلاعات چیده شده است. این اطلاعات درباره جنس، محل پیدایش و خصوصیات شیمیایی آنهاست. بخش بمب‌های مجموعه در ابتدا ۲ بمب بزرگ به طول ۲متر در موزه بود که از بمب‌های خیلی بزرگ هستند و با آوردن ۷ نمونه جدید این بخش تکمیل شد. نمونه‌هایی که در موزه دارآباد به نمایش گذاشته‌ایم مربوط به بخشی از شمال منطقه قروه در استان کردستان و به شکل‌های مخروطی کوتاه است.
بازدید از این سنگ‌ها برای چه قشری از جامعه کاربرد دارد؟
در بخش زمین‌شناسی روند تکامل و دوره اول تا سوم زمین‌شناسی به نمایش گذاشته شده و نمونه‌های مختلف این دوران به‌صورت نقاشی است که این بخش برای دانش‌آموزان مفید است تا با روند به وجود آمدن فسیل‌ها آشنا شوند. در واقع این بخش از موزه ضمن آنکه کارکرد نمایشی و سرگرمی دارد و افراد به‌عنوان اوقات فراغت می‌توانند از آن استفاده کنند جنبه آموزشی هم دارد. در بخش پژوهشی هم دانشجویان زیادی هستند که برای نمونه خاص از سنگ یا جانوران به موزه می‌آیند.
