این تحلیل بدون شک به منطق نزدیک و قابل احترام است اما اصلا و ابدا نباید این گونه برداشت شود که تیم ملی در گروه آسانی بازی و به راحتی به جام جهانی صعود خواهد کرد و نیاز نیست برای برد تلاش وِیژه ای داشته باشد و حتی خود را به آب و آتش بزند. ترویج این تفکر در فضای رسانه ای بدون شک به تیم ملی آسیب خواهد زد.

تیم ملی در بازی های منامه هم در برابر بحرین ارایه گر بازی خوبی بود و هم عراق و به دو نتیجه خوب در این بازی ها دست یافت. در حالی همین تیم ملی و شاید هم یک تیم قوی تر و مربی اسمی تر در بازی های دور رفت هم به بحرین باخت و هم عراق. شاید تیم ملی مسرور از نمایش هایی که در جام جهانی قبلی داشت تصور می کرد به راحتی هم عراق را می برد و هم بحرین را. اما در هر دو بازی شکست خورد و برای بازی های دور برگشت متوجه شد که نتایج گذشته هیچ تضمینی برای تکرار موفقیت ها نیست و برای دوباره بردن باید دوباره تلاش کند.

کره جنوبی حریف آسانی نیست. همین طور عراق. امارات هم تیم قابل احترامی است و نمی شود کتمان کرد در سال های اخیر و در ارایه سبک فوتبال پیشرفت های قابل ملاحظه ای داشته است.

سوریه و لبنان هم تیم های قابل احترامی هستند و بدون شک در برابر ایران تیم از پیش بازنده ای نیستند. به یاد داریم ایران در دوره قبلی مقدماتی جام جهانی در استادیوم آزادی تهران در برابر سوریه به نتیجه مساوی دو بر دو دست یافت.

گروه A به نسبت گروه B آسان تر است. این را می شود بارها و بارها تکرار کرد اما مهم این است که نباید تصور کنیم به خاطر قرار گرفتن در گروه A به راحتی به جام جهانی صعود خواهیم کرد و نیاز به این نداریم که در میدان مسابقه تلاش کنیم.

تفکری که به تیم ملی ضربه می زند این است که ملی پوشان غرق این نگاه شوند و این طور ذهنیت پیدا کنند به راحتی حریفان را از پیش رو خواهند برداشت. نه. این اشتباه است. برای شکست همین حریفان هم باید تا پای جان زحمت کشید. همان زحمتی که اگر در گروه B قرار می گرفتیم باید از خود بروز می دادیم.